Język mbati
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | ok. 60 tys. (2010)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | mdn | ||
| IETF | mdn | ||
| Glottolog | mbat1248 | ||
| Ethnologue | mdn | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język mbati, także isongo, issongo, lisongo, lissongo, songo[1] – język z rodziny bantu, używany w Republice Środkowoafrykańskiej w prefekturze Lobaye[1].
W klasyfikacji Guthriego[2][3] zaktualizowanej przez J.F. Maho język mbati zaliczany jest do języków ngondi grupy geograficznej języków bantu C a jego kod to C13[4].
Dialekty języka mbati to: bolemba, bonzio, bwaka i mbati, występujące w Mbaïki[1].
Przypisy
- ↑ a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mbati, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2015-08-22] (ang.).
- ↑ Malcolm Guthrie: The classification of the Bantu languages. Oxford Univerrsity Press, 1948. [dostęp 2015-08-22]. (ang.).
- ↑ Malcolm Guthrie: Comparative Bantu: an introduction to the comparative linguistics and prehistory of the Bantu languages. Gregg Press, 1967-71. (ang.).
- ↑ Jouni Filip Maho: NUGL Online The online version of the New Updated Guthrie List, a referential classification of the Bantu languages. 2009-06-04. [dostęp 2015-08-22].
Bibliografia
- Stanisław Piłaszewicz, Eugeniusz Rzewuski, Wstęp do afrykanistyki, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, s. 175, ISBN 83-235-0061-4, OCLC 749258177.