Język nganasański
Obszar | Rosja (Tajmyrskij Dołgano-Nienieckij rajon, Krasnojarskiego Kraju) | ||
---|---|---|---|
Liczba mówiących | 125 (2010)[1] | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
Kody języka | |||
Kod ISO 639-3↗ | nio | ||
IETF | nio | ||
Glottolog | ngan1291 | ||
Ethnologue | nio | ||
WALS | nga | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język nganasański, także: tawgijski, tawgijsko-samojedzki – język z grupy języków samojedzkich (rodzina uralska), najbardziej wysunięty na wschód język tej grupy[2]. Najbliżej spokrewniony z językiem nienieckim. Jest używany przez Nganasan, lud zamieszkujący kilka osad na północy Kraju Krasnojarskiego w Tajmyrskim Okręgu Autonomicznym. Jest językiem zanikającym; spośród około 900 żyjących obecnie na terenie Federacji Rosyjskiej Nganasan tylko nieco ponad 100 osób potrafi posługiwać się językiem ojczystym[3].
Przypisy
- ↑ Население Российской Федерации по владению языками (ros.). gks.ru. [dostęp 2022-02-13].
- ↑ Jozef Genzor, Jazyky sveta: história a súčasnosť, wyd. 1, Bratislava: Lingea, 2015, s. 259, ISBN 978-80-8145-114-0, OCLC 950004358 (słow.).
- ↑ David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Nganasan, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).