Język partyjski
.svg) | Ten artykuł od 2022-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | martwy | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | xpr | ||
| IETF | xpr | ||
| Glottolog | part1239 | ||
| SIL | xpr | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język partyjski – wymarły zachodnioirański język okresu średnioirańskiego. Był używany w starożytnej Partii, na terenie dzisiejszego Iranu. Był językiem urzędowym obok języka greckiego w okresie Arsacydów między III w. p.n.e. a III w. n.e.
Pismo i teksty
Najstarsze zapiski języka partyjskiego to ostraki z Nisy koło Aszchabadu z I w.p.n.e. Język partyjski zapisywany był, podobnie jak średnioperski, uproszczonym pismem aramejskim, przez Manichejczyków zaś – pismem manichejskim. Zawierał zaledwie 17 liter.
Linki zewnętrzne
- O języku partyjskim (ang.). parthia.com. [dostęp 2016-01-06].
Media użyte na tej stronie