Język pontyjski

ποντιακά, ρωμαικά
Obszar

Grecja, Rosja, Gruzja, Turcja, USA i inne

Liczba mówiących

320 tysięcy (?)[1]

Pismo/alfabet

greckie, cyrylica, łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO3 zdecydowanie zagrożony↗
Ethnologue6a żywy↗
Kody języka
Kod ISO 639-3↗pnt
IETFpnt
Glottologpont1253
Ethnologuepnt
SILPNT
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku pontyjskim
Słownik języka pontyjskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język pontyjski (ποντιακά, ρωμαικά „rzymski”) – odmiana języka greckiego używana tradycyjnie na południowych i wschodnich wybrzeżach Morza Czarnego. Wywodzi się z koine i greki bizantyńskiej, z wpływami leksykalnymi języka tureckiego i języków kaukaskich.

Zasięg dialektów greckich w okresie późnego Bizancjum

Po masakrach ludności greckiej w Turcji na początku XX w.[2] większość Greków pontyjskich (Pontów) przeniosła się na tereny północnej Grecji i Rosji. W Turcji pozostało zaledwie 4 tysiące osób wyznających prawosławie. Obecnie duża część Greków pontyjskich zamieszkuje w Grecji, w tym około 200 tysięcy użytkowników języka pontyjskiego mieszka w Macedonii greckiej, głównie w okolicy Salonik. Młodsze pokolenia przechodzą na język ogólnogrecki, dialekt pontyjski zaś utrzymuje się wśród diaspory w Stanach Zjednoczonych. Zapisywany jest tradycyjną odmianą alfabetu greckiego, w Rosji – cyrylicą, w Turcji – alfabetem łacińskim w ortografii tureckiej.

Według badań tureckich z lat 90. XX w. pontyjską odmianą języka greckiego na terenie historycznego Pontu posługiwano się wtedy w domach 44% dzieci, zaś w 3% domów mówiono językiem nowogreckim. Mimo urzędowej turcyzacji mężczyźni jednakowo łatwo posługują się językami pontyjskim i tureckim, natomiast część kobiet włada swobodnie jedynie pontyjskim[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Ethnologue report for language code: pnt
  2. ↑ dokumentacja ludobójstwa, na jednej ze stron pamięci narodowej Greków Ponti [1]
  3. ↑ Peter Mackridge (University of Oxford) - Greek-speaking Moslems of north-east Turkey: prolegomena to a study of the Ophitic sub-dialect of Pontic, str.115,116

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Distribution of Greek dialects in late Byzantine Empire en.png
Autor: , Licencja: CC-BY-SA-3.0
Distribution of Greek dialects beginning in the late Byzantine Empire, 12-15th centuries. Yellow, late Byzantine Koine Greek (Medieval Greek), which formed the foundation of Modern Greek; orange, Pontic Greek; green Cappadocian Greek. Labels are in English. The purple borders indicate the approximate maximum extent of the area where native speakers of Medieval Greek constituted the majority population.