Język selkupski

Ten artykuł od 2013-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Język selkupski (dawniej określany jako język ostiak-samojedzki) – język z grupy języków samojedzkich należących do rodziny uralskiej.

Po selkupsku język ten nazywany jest (w poszczególnych dialektach tego języka): šöľqumyt әty, čumyľ qumyt әty, śüssü qumyt әty, šöš qumyt әty, tüj qumyt әty.

Selkupski razem z wymarłym językiem kamasyjskim (sajan-samojedzkim) należy do południowego zespołu języków samojedzkich. Używany jest przez ok. 1500 osób zamieszkujących zachodnią Syberię, między rzekami Ob i Jenisej. W języku selkupskim występuje kilka (ok. 5) zróżnicowanych dialektów. Różnice między poszczególnymi dialektami są dość duże, nawet sama nazwa języka selkupskiego w każdym z dialektów jest nieco odmienna.

Język selkupski należy do języków zagrożonych wymarciem, jest bowiem wypierany przez język rosyjski; obecnie jedynie 35% spośród ok. 4300 Selkupów używa ojczystego języka.

Do zapisu języka selkupskiego stosowana jest cyrylica; język ten w formie pisemnej pojawił się po roku 1930.

Alfabet

Alfabet selkupskiego języka literackiego (oparty na dialekcie tazowskim)^[2]:

Zobacz też

• Selkupowie
• języki samojedzkie

Przypisy

Linki zewnętrzne