Język semai
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | sea | ||
| IETF | sea | ||
| Glottolog | sema1266 | ||
| Ethnologue | sea | ||
| WALS | smj | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język semai, także: sakai centralny, sengoi (a. seng’oi, senoi) – język austroazjatycki używany przez grupę ludności w stanach Pahang, Perak i Selangor w Malezji[1]. Należy do grupy języków aslijskich[1][2].
Dzieli się na szereg zróżnicowanych dialektów: betau, bidor, bil, cameron (Cameron Highlands), gopeng, jelai, lipis, parit, perak I, perak II, tanjung malim, tapah (Jalan Pahang), telom, ulu kampar (Kampar)[1].
Jego użytkownicy komunikują się także w języku malajskim[1].
Został udokumentowany w literaturze. Istnieją publikacje opisujące jego leksykę i gramatykę[2]. Powstał słownik (Senoi-English, English-Senoi Dictionary)[3]. Jest nauczany w szkołach. W piśmiennictwie stosuje się alfabet łaciński[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Semai, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-12-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-23] (ang.).
- ↑ a b Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Semai. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-17)]. (ang.).
- ↑ Nathalie Means, Paul B. Means: Senoi-English, English-Senoi Dictionary. Petaling Jaya, Malaysia: Pelanduk Publications, 1987. ISBN 978-967-978-186-1. OCLC 17732606. [dostęp 2022-09-17]. (ang.).