Język starogrecki
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 0 (język wymarły) | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| Ethnologue | ?↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| Kod ISO 639-1↗ | brak | ||||
| Kod ISO 639-2↗ | grc | ||||
| Kod ISO 639-3↗ | grc | ||||
| IETF | grc | ||||
| Glottolog | anci1242 | ||||
| Ethnologue | grc | ||||
| GOST 7.75–97 | дрг 186 | ||||
| SIL | GRC | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język starogrecki, greka starożytna (stgr. dialekt attycki: ἡ Ἑλληνικὴ γλῶττα, he Hellenikè glõtta) – ogólna nazwa okresu w rozwoju języka greckiego, trwającego od okresu archaicznego przez okres klasyczny aż po okres hellenistyczny w dziejach starożytnej Grecji. W takim ujęciu nazwa „język starogrecki” odnosi się do następujących faz rozwojowych języka:
- język grecki archaiczny (greka archaiczna)
- język grecki klasyczny (greka klasyczna)
- greka koine
Czasami pojęcie to rozciąga się także na język mykeński. Z drugiej strony czasem zawęża się je tylko do greki klasycznej.
Według ISO 639, język starogrecki (do 1453) ma kod grc, natomiast język nowogrecki (od 1453) posiada kod el.