Język staroturecki, język staroturkijski (tur. Göktürkçe) – nazwa używana w odniesieniu do najstarszego zaświadczonego w piśmie języka turkijskiego. Zaliczał się on do południowo-wschodniej gałęzi języków turkijskich, która dała początek ujgurskiemu oraz czagatajskiemu. Istnieje wiele zapisów w starotureckim, przy czym w większości z nich zastosowano zapis w piśmie orchońskim.
Porównanie z dzisiejszymi językami tureckimi
Poniższa tabela zestawia liczebniki od 1 do 10 w kilku językach tureckich. Dla wszystkich z nich zastosowano alfabet łaciński, w celu uwypukleniu różnic.
| liczebnik | staroturecki | współczesny turecki | tuwiński | kazachski | kaszkajski | krymczacki |
| 1 | Bir | Bir | Bir | Bir | Bir | Bir |
| 2 | Eki | İki | İyi | Yeki | İki | Eki |
| 3 | Üç | Üç | Üş | Üş | Üç | Üç |
| 4 | Tört | Dört | Dört | Tört | Dört | Dort |
| 5 | Beş | Beş | Beş | Bes | Beş | Beş |
| 6 | Altı | Altı | Aldı | Altı | Altı | Altı |
| 7 | Yeti | Yedi | Çedi | Jeti | Yedi | Yedi |
| 8 | Sekiz | Sekiz | Ses | Segiz | Sekiz | Sekiz |
| 9 | Tokuz | Dokuz | Tos | Toğız | Dokuz | Tokuz |
| 10 | On | On | On | On | On | On |