Język tamilski

தமிழ்
Obszargłównie Indie i Sri Lanka
Liczba mówiącychok. 68 mln
Pismo/alfabettamilskie
Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowyIndie (Tamil Nadu), Sri Lanka, Singapur
Ethnologue2 prowincjonalny
Kody języka
Kod ISO 639-1ta
Kod ISO 639-2tam
Kod ISO 639-3tam
IETFta
Glottologtami1289
Ethnologuetam
GOST 7.75–97там 655
WALStsp, tml
Występowanie
Ilustracja
Zasięg języka tamilskiego
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku tamilskim
Słownik języka tamilskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język tamilski (tamil), tamilski: தமிழ் (tamizh) – język z rodziny drawidyjskiej, jej grupy południowej. Drugi, obok języka telugu, pod względem liczby użytkowników język tej rodziny – posługuje się nim około 65 mln Tamilów. Zamieszkują oni głównie południowoindyjski stan Tamil Nadu (60 mln) oraz wyspę Cejlon (4 mln). Językiem tym posługuje się także ponad milion emigrantów tamilskich w Malezji i Singapurze. Język urzędowy Singapuru, Sri Lanki i stanu Tamil Nadu.

Tamilski język literacki wykształcił się już w I w. n.e. Do zapisu używa się odrębnego pisma południowoindyjskiego (pisma tamilskiego).

System fonologiczny

Samogłoski

KrótkieDługie
PrzednieCentralneTylnePrzednieCentralneTylne
Wysokieiuiːuː
Średnieeoeːoː
Niskiea(ai)aː(aw)
ஒள

Spółgłoski

W przeciwieństwie do większości języków indyjskich, w tamilskim nie ma rozróżnienia spółgłosek przydechowych i nieprzydechowych. W poniższej tabelce podano fonemy języka tamilskiego wraz z odpowiadającymi im znakami graficznymi w alfabecie tamilskim. W nawiasach obok podstawowej formy fonemu podano tzw. alofony, czyli najważniejsze warianty danego dźwięku.

WargoweZęboweDziąsłoweRetrofleksywnePodniebienneTylnojęzykowe
Zwartep (b) ()ʈ (ɖ)ʨ (ʥ)k (g) (x)
Nosowemɳɲŋ
Uderzenioweɾ̪
Drżącer
Półotwarte centralneʋɻj
Półotwarte Boczneɭ

W zależności od pozycji w wyrazie, poszczególne grafemy mogą oznaczać różne dźwięki. Podobnie jak w wielu innych językach, sąsiadujące ze sobą spółgłoski wykazują skłonność do upodobnienia pod względem miejsca i sposobu artykulacji. Wyrazy zapożyczone (zwykle z sanskrytu lub angielskiego) zazwyczaj zachowują wymowę języka pierwotnego, np. bas z ang. bus. Poniższa tabelka przedstawia wykaz grafemów spółgłoskowych i odpowiadające im dźwięki:

GrafemWymowaPrzykłady
க்kkw nagłosie i przy podwojeniu bezdźwięcznie, jak polskie kகால் kāl [kɑːl] „stopa“, பக்கம் pakkam [ˈpakːʌm] „strona“
gpo spółgłoskach nosowych dźwięcznie, jak polskie gநாங்கள் nāṅkaḷ [ˈɑːŋɡəɭ] „my“
xmiędzy samogłoskami tylnymi i centralnymi jak polskie chபோகும் pōkum [ˈpoːxum] „pójdzie“
ɣmiędzy samogłoskami przednimi dźwięcznie jak h w "Bohdan"செய்கிறேன் ceykiṟēṉ [ˈsejɣireːn] „robię“
ங்ŋjak ng w ang. singஇங்கே iṅkē [ˈiŋɡeː] „tutaj“
ச்csw nagłosie i między samogłoskami bezdźwięcznie jak polskie sசோறு cōṟu [ˈsoːrɯ] „gotowany ryż“, பசி paci [ˈpasi] „głód“
ʨprzy podwojeniu jak polskie ćபேச்சு pēccu [ˈpeːʨɯ] „mowa“
ʥpo spółgłosce nosowej jak polskie கொஞ்சம் koñcam [ˈkɔɲʥʌm] „trochę“
ஞ்ñɲjak polskie ńபஞ்சு pañcu [ˈpaɲʒɯ] „bawełna“, ஞாபகம் ñāpakam [ˈɲɑːbəxʌm] „wspomnienie“
ட்ʈw nagłosie (jedynie wyrazów zapożyczonych) oraz przy podwojeniu jako bezdźwięczna spółgłoska retrofleksywna (t z wygiętym do tyłu językiem)டீ ṭī [ʈiː] ang. „tea“, கட்டு kaṭṭu [ˈkaʈːɯ] „wiązać“
ɖpo spółgłoskach nosowych oraz między samogłoskami wymawiana jako d z wygiętym do tyłu językiemஆண்டு āṇṭu [ˈɑːɳɖɯ] „rok“, படம் paṭam [ˈpaɖʌm] „obraz“
ண்ɳretrofleksywne (wymawiane z wygiętym do tyłu językiem) nபணம் paṇam [ˈpaɳʌm] „pieniądze“
த்tw nagłosie i przy podwojeniu jak polskie tதாய் tāy [ɑːj] „matka“, சத்தம் cattam [ˈsaːʌm] „upadek“
po spółgłoskach nosowych wymawiane dźwięcznie, jak polskie dஅந்த anta [ˈaə] „tamten“
ð]między samogłoskami jak th w ang. theமாதம் mātam [ˈmɑːðʌm] „miesiąc“
ந்njak polskie nநான் nāṉ [ɑːn] „ja“
ப்ppw nagłosie i przy podwojeniu jak polskie pபல் pal [pal] „ząb“, உப்பு uppu [ˈupːɯ] „sól“
bpo spółgłoskach nosowych wymawiane dźwięcznie, jak polskie bபாம்பு pāmpu [pɑːmbɯ] „wąż“
βmiędzy samogłoskami wymawiane dźwięcznieதீபம் tīpam [ˈiːβʌm] „lampa“
ம்mmjak polskie mமீன் mīṉ [miːn] „ryba“
ய்yjjak polskie jயார் yār [jɑːɾ] „kto“
ர்rɾjak polskie r z jednym uderzeniem czubka językaஅரை arai [ˈaɾa] „połowa“
ல்lljak polskie lகாலம் kālam [ˈkɑːlʌm] „czas“
வ்vʋpodobne do polskiego wவானம் vānam [ˈʋɑːnʌm] „niebo“
ழ்ɻspółgłoska retrofleksyjna dźwięczna, brzmiąca pośrednio między polskim ż, l i „angielskim” rவழி vaḻi [ˈʋaɻi] „droga“
ள்ɭretrofleksyjne lநீளம் nīḷam [ˈɨːɭʌm] „długość“
ற்rmiędzy samogłoskami jako "wibrujące" r z kilkoma uderzeniami czubkiem językaஅறை aṟai [ˈara] „pokój“
rprzy podwojeniach wymawiane jako połączenie dziąsłowego t i rகாற்று kāṟṟu [ˈkɑːtːrɯ] „wiatr“
drpo nosowych wymawiane jako połączenie dziąsłowego d i rபன்றி paṉṟi [ˈpandri] „świnia“
ன்ndziąsłowe nபூனை pūṉai [ˈpuːna] „kot“
ஜ்jʥjak polskie ஜாதி jāti [ˈʤɑːði] „kasta“
ஷ்ʂretrofleksywne (wymawiane z odgiętym do tyłu językiem) szகஷ்டம் kaṣṭam [ˈkaʂʈʌm] „trudność“
ஸ்ssjak polskie sபுஸ்தகம் pustakam [ˈpustʌxʌm] „książka“
ஹ்hɦdźwięczne hஹஜி haji [ˈɦaʤi] „hadżdżi“
hprzydech krtaniowy, jak angielskie h w haveஅஃறிணை aḵriṇai [ˈahrɨɳɛ] „rodzaj nijaki“

Morfologia

Z punktu widzenia typologicznego tamilski jest językiem aglutynacyjnym, relacje gramatyczne odzwierciedlane są za pomocą systemu sufiksów i postpozycji.

Składnia

Tamilski jest językiem typu SOV, czyli czasownik występuje zwykle na końcu zdania. Jednak składnia języka jest dość elastyczna i może on pojawiać się także w innych miejscach, powodując subtelne różnice w znaczeniu.

Tamilski preferuje postpozycję w stosunku do prepozycji. Podmiot zdania nie musi być wyrażony bezpośrednio (podmiot gramatyczny), może pozostać domyślny. Nie jest też obowiązkowe występowanie zarówno orzeczenia, jak i dopełnień. Zdanie może składać się jedynie z czasownika (np. muṭintuviṭṭatu – ukończony) lub tylko z podmiotu i dopełnienia (atu eṉ vīṭu – to [jest] mój dom). Język tamilski nie posiada łącznika, a więc formy osobowej czasownika być, służącej do łączenia cech obiektu z samym obiektem w ramach zdania.

Słownictwo

Zasób leksykalny w większej części drawidyjski, istnieje pewna ilość zapożyczeń z sanskrytu, języków munda i innych. W odróżnieniu od innych języków drawidyjskich stopień sanskrytyzacji słownictwa jest stosunkowo niewielki.

System pisma

Starożytne pismo tamilskie, bardzo różniące się od współcześnie używanego
Strona Biblii w języku tamilskim
(1723)

Pismo tamilskie to alfabet sylabiczny, a więc jeden znak oznacza jedną sylabę. Większość znaków składa się z elementu spółgłoskowego i samogłoskowego, choć istnieją też grafemy oznaczające samodzielne samogłoski. Alfabet tamilski zawiera 12 elementów samogłoskowych, 18 spółgłoskowych, co daje razem 276 znaków kombinowanych. Oprócz tego jest też 5 znaków grantha, służących do zapisu słów zapożyczonych z sanskrytu.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

REF new (questionmark).svg
Autor: Sławobóg, Licencja: LGPL
Icon for missing references
Ancient Tamil Script.jpg
Autor: Symphoney Symphoney from New York, US, Licencja: CC BY 2.0
This script was found on the temple walls of the Thanjavur Thanjavur Brihadeeshwarar temple. This is very different from the present Tamil script.
Genesis in a Tamil bible from 1723.jpg
This Tamil bible is translatet by Bartholomäus Ziegenbalg and Benjamin Schultze and published in Tranquebar in 1723.
Tamil Verbreitung.png
Autor: BishkekRocks, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Area within South Asia where Tamil language is spoken