Język tonga (polinezyjski)
| Obszar | Tonga, także Samoa Amerykańskie, Fidżi, Nowa Zelandia, Vanuatu, USA | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 188 tys.[1] | ||||||
| Pismo/alfabet | |||||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| Status oficjalny | |||||||
| język urzędowy | Tonga | ||||||
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||||
| Kody języka | |||||||
| Kod ISO 639-1↗ | to | ||||||
| Kod ISO 639-2↗ | ton | ||||||
| Kod ISO 639-3↗ | ton | ||||||
| IETF | to | ||||||
| Glottolog | tong1325 | ||||||
| Ethnologue | ton | ||||||
| GOST 7.75–97 | тон 686 | ||||||
| WALS | tng | ||||||
| W Wikipedii | |||||||
| |||||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||||
Język tonga (także: tongański, tongijski; faka-Tonga) – język z grupy polinezyjskiej języków austronezyjskich używany na Wyspach Tonga. Jest to jeden z dwóch języków urzędowych Tonga (drugim z nich jest język angielski)[1]. Posługuje się nim 188 tys. osób[1].
Jest blisko spokrewniony z językiem niue, z którym tworzy podgrupę tongańską języków polinezyjskich.
Najbardziej znaną pożyczką językową z języka tongijskiego jest słowo „tabu”, rozpowszechnione przez literaturę antropologiczną.
Alfabet tonga
| Litera | a | e | f | h | i | k | l | m | n | ng | o | p | s | t | u | v | ‘(fakau‘a zwarcie krtaniowe) |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wymowa | /a/ | /e/ | /f/ | /h/ | /i/ | /k/ | /l/ | /m/ | /n/ | /ŋ/ | /o/ | /p/ | /s/ | /t/ | /u/ | /v/ | /ʔ/ |
Gramatyka
W języku tonga występuje typowy dla języków polinezyjskich szyk VSO (orzeczenie-podmiot-dopełnienie).
Przypisy
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Tongan, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
Bibliografia
- Clerk Maxwell Churchward, Tongan grammar, wyd. Pbk. ed, Tonga: Vava'u Press, 1985, ISBN 0-908717-05-9, OCLC 21337535 (ang.).