Język wotycki

vad̕d̕a tšeeli
Obszar

Federacja Rosyjska 

Liczba mówiących

62

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO5 krytycznie zagrożony
Ethnologue8b prawie wymarły
Kody języka
Kod ISO 639-2vot
Kod ISO 639-3vot
IETFvot
Glottologvoti1245
Ethnologuevot
WALSvot
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język wotycki[1][2] (wotski, wocki[3]) – język ugrofiński z grupy bałtycko-fińskiej, używany niegdyś w Ingrii przez lud Wotów. Jest to język praktycznie wymarły: w 1989 roku posługiwały się nim, w zaledwie dwóch wioskach, 62 osoby w średnim i podeszłym wieku (najmłodsza z tych osób urodziła się w 1930 roku).

W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie językiem wotyckim, zwłaszcza wśród ludzi młodych; jego nauczanie rozpoczęto w szkołach i na kursach. W konsekwencji liczba osób deklarujących znajomość tego języka zwiększyła się do ponad 700, jednak nie jest on dla nich językiem ojczystym, lecz obcym (wyuczonym).

W 1930 roku wotycki poeta Dymitr Cwietkow opublikował gramatykę tego języka, a do jego zapisu proponował używać cyrylicy; obecnie jednak stosuje się alfabet łaciński z dodatkowymi znakami diakrytycznymi. Próby stworzenia literatury się nie powiodły.

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Incubator-notext.svg
Autor: NielsF, Licencja: CC BY-SA 3.0
Wikimedia Incubator logo.
Incubator-logo.svg
Autor: NielsF, Licencja: CC BY-SA 3.0
Wikimedia Incubator logo.