Język yue

粵語/粤语
Obszar

Chińska Republika Ludowa, Hongkong, Makau, Republika Chińska, Korea Północna, Korea Południowa, Wietnam, Singapur, Filipiny, Kambodża, Malezja i inne kraje

Liczba mówiących

62 221 560

Pismo/alfabet

tradycyjne pismo chińskie i uproszczone pismo chińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue2 prowincjonalny
Kody języka
Kod ISO 639-1zh
Kod ISO 639-2chi
Kod ISO 639-3yue
IETFyue
Glottologyuec1235
Ethnologueyue
WALScnt
SILyue
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku kantońskim
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Dialekty yue

Język yue (chiń. trad.: 粵語, chiń. upr.: 粤语, kantoński (jyutping): Jyut6jyu5; pinyin: Yuèyǔ) – język lub makrojęzyk (zależnie od klasyfikacji) używany w południowej części Chin, zwłaszcza w prowincji Guangdong. Niektóre z dialektów są wzajemnie niezrozumiałe. Za lingua franca służy odmiana z miasta Guangzhou (dawniej Kanton – stąd nazwa język kantoński). Dialekty yue są bardziej archaiczne niż różne odmiany języka mandaryńskiego, między innymi zachowały wygłosowe spółgłoski zwarte.

Dialekty języka yue

Można je podzielić na pięć najważniejszych podgrup[1]:

  • 1. Podgrupę yue-hai – na terenie delty Rzeki Perłowej oraz wzdłuż Xi Jiang; do tej podgrupy należą język kantoński oraz język Hongkongu.
  • 2. Podgrupę qin-lian – od okolicy Qinzhou do Lianzhou
  • 3. Podgrupę gao-lei – od miasta Gaozhou do półwyspu Leizhou
  • 4. Podgrupę si-yi – w rejonie miast Taishan, Xinhui, Kaiping i Enping u ujścia Rzeki Perłowej
  • 5. Podgrupę gui-nan – pas na wschodzie regionu autonomicznego Guangxi, obejmujący Wuzhou, Rongxian i Pobai

Języki yue mają niezwykle skomplikowany system tonalny. Jako jedyne spośród języków chińskich mają dwa szeregi tonów rozmieszczone w dwu rejestrach, górnym (55 lub 53, 35, 33, 5, 3) i dolnym (21 lub 11, 13, 22, 2 lub 22). W porównaniu do innych języków chińskich, yue są bardziej monosylabiczne. Sprawia to, że przechowały one wiele wyrazów w dawnym znaczeniu. Wyróżnia je również duża liczba zapożyczeń, szczególnie z angielskiego[2].

Przypisy

  1. M. Künstler, Języki chińskie, Dialog, Warszawa, 2000; str. 302
  2. M. Künstler, op. cit.; str. 303-304

Media użyte na tej stronie

Yue Dialects.png
Map showing geographic distribution and extent of Yue (Cantonese) dialects.