Języki Meksyku

Autochtoniczne języki Meksyku
Język
Nahuatl (Nahuatlahtolli)
Maya (Maaya t’aan)
Mixteco (Tu’un savi)
Zapoteco (Binizaa)
Tzotzil (Batz’i k’op)
Tzeltal (Batz’il K’op)
Otomí (Hñähñü)
Totonaco (Tachiwin)
Mazateco (Ha shuta enima)
Chol (Ch’ol, Laktyan)
Huasteco (Téenek)
Chinanteco (Tsa jujmí)
Mazahua (Jñatio)
Purépecha (P’urhépecha)
Mixe (Ayüük)
Tlapaneco (Me’phaa)
Tarahumara (Rarámuri)
Zoque (O’de püt)
Amuzgo (Tzañcue)
Chatino (Cha’cña)
Tojolabal (Tojolwinik otik)
Popoluca (Tuncápxe)
Chontal de Tabasco (Yokot t’an)
Huichol (Wixárika)
Mayo (Yoreme)
Tepehuano (O’dami)
Triqui (Xnanj nu´a, Stnanj ni´, Nanj ni´inj, Tnanj ni´inj)
Cora (Nayeeri)
Popoloca
Huave (Ikoods)
Cuicateco (Nduudu yu)
Yaqui (Yoeme)
Kanjobal (K’anjobal)
Tepehua (Hamasipini)
Pame (Xigüe)
Mame (Qyool)
Chontal de Oaxaca (Slijuala sihanuk)
Czuh[1] (Chuj)[1][2]
Tacuate
Chichimeca jonaz (Uza)
Guarijío (Warihío)
Matlatzinca (Botuná)
Chocho (Runixa ngiigua)
Pima (O’odham)
Kekchí (K’ekchí)
Lacandón (Hach t’an)
Jacalteco (Abxubal)
Ocuilteco (Tlahuica)
Seri (Cmiique iitom)
Ixcateco
Quiché (Q’iché)
Cakchiquel (K’akchikel)
Paipai (Akwa’ala)
Cucapá (Es péi)
Motocintleco (Qatok)
Kumiai (Ti’pai)
Pápago (Tohono o’odam)
Kikapú (Kikapooa)
Ixil
Cochimí (Laymón, mti’pá)
Kiliwa (Ko’lew)
Aguacateco
Inne języki ²

2 Łącznie z językami ópata, solteco oraz papabuco

Źródło: CDI (2000)[3]

Języki Meksyku – języki używane na terytorium Meksyku, niezależnie od ich pochodzenia. Termin obejmuje zarówno języki ludów indiańskich, jak i języki przeniesione przez imigrantów z Europy.

Języki, które mają poniżej 20 tys. użytkowników

Status prawny

Konstytucja meksykańska nie definiuje języka urzędowego, jednak w praktyce niemal niepodzielnie panuje język hiszpański. Konstytucja obejmuje go, wraz z 63 językami autochtonicznymi, statusem tzw. „języka narodowego” (lenguas nacionales). W niektórych z nich prowadzona jest działalność oświatowa. Inne języki europejskie, mimo że pozostają w użyciu, nie posiadają statusu języków narodowych.

Języki pochodzenia europejskiego

Oprócz głównych języków europejskich, takich jak angielski, francuski i niemiecki, w użyciu pozostaje język dolnosaksoński – wśród izolowanych i w dużym stopniu jednojęzycznych społeczności menonitów, oraz archaiczna odmiana języka weneckiego, nieużywana już na Półwyspie Apenińskim.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Katarzyna Wyrwas: W Polsce - Czuhowie, w Gwatemali.... Przystanek nauka, 2015-02-06. [dostęp 2022-09-06]. (pol.).
  2. Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 148, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
  3. Población indígena (1) por lengua (2) , porcentaje de hablantes de lengua indígena y ubicación geográfica, México, 2000. Comisión Nacional para el Desarrollo de los Pueblos Indígenas. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-20)]. (hiszp.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Mapa de lenguas de México - 20 000.png
Usage map for the year 2000 of the indigenous languages of Mexico having less than 20,000 speakers.