Języki Meksyku
| Autochtoniczne języki Meksyku |
| Język |
|---|
| Nahuatl (Nahuatlahtolli) |
| Maya (Maaya t’aan) |
| Mixteco (Tu’un savi) |
| Zapoteco (Binizaa) |
| Tzotzil (Batz’i k’op) |
| Tzeltal (Batz’il K’op) |
| Otomí (Hñähñü) |
| Totonaco (Tachiwin) |
| Mazateco (Ha shuta enima) |
| Chol (Ch’ol, Laktyan) |
| Huasteco (Téenek) |
| Chinanteco (Tsa jujmí) |
| Mazahua (Jñatio) |
| Purépecha (P’urhépecha) |
| Mixe (Ayüük) |
| Tlapaneco (Me’phaa) |
| Tarahumara (Rarámuri) |
| Zoque (O’de püt) |
| Amuzgo (Tzañcue) |
| Chatino (Cha’cña) |
| Tojolabal (Tojolwinik otik) |
| Popoluca (Tuncápxe) |
| Chontal de Tabasco (Yokot t’an) |
| Huichol (Wixárika) |
| Mayo (Yoreme) |
| Tepehuano (O’dami) |
| Triqui (Xnanj nu´a, Stnanj ni´, Nanj ni´inj, Tnanj ni´inj) |
| Cora (Nayeeri) |
| Popoloca |
| Huave (Ikoods) |
| Cuicateco (Nduudu yu) |
| Yaqui (Yoeme) |
| Kanjobal (K’anjobal) |
| Tepehua (Hamasipini) |
| Pame (Xigüe) |
| Mame (Qyool) |
| Chontal de Oaxaca (Slijuala sihanuk) |
| Czuh[1] (Chuj)[1][2] |
| Tacuate |
| Chichimeca jonaz (Uza) |
| Guarijío (Warihío) |
| Matlatzinca (Botuná) |
| Chocho (Runixa ngiigua) |
| Pima (O’odham) |
| Kekchí (K’ekchí) |
| Lacandón (Hach t’an) |
| Jacalteco (Abxubal) |
| Ocuilteco (Tlahuica) |
| Seri (Cmiique iitom) |
| Ixcateco |
| Quiché (Q’iché) |
| Cakchiquel (K’akchikel) |
| Paipai (Akwa’ala) |
| Cucapá (Es péi) |
| Motocintleco (Qatok) |
| Kumiai (Ti’pai) |
| Pápago (Tohono o’odam) |
| Kikapú (Kikapooa) |
| Ixil |
| Cochimí (Laymón, mti’pá) |
| Kiliwa (Ko’lew) |
| Aguacateco |
| Inne języki ² |
2 Łącznie z językami ópata, solteco oraz papabuco |
| Źródło: CDI (2000)[3] |
Języki Meksyku – języki używane na terytorium Meksyku, niezależnie od ich pochodzenia. Termin obejmuje zarówno języki ludów indiańskich, jak i języki przeniesione przez imigrantów z Europy.
Status prawny
Konstytucja meksykańska nie definiuje języka urzędowego, jednak w praktyce niemal niepodzielnie panuje język hiszpański. Konstytucja obejmuje go, wraz z 63 językami autochtonicznymi, statusem tzw. „języka narodowego” (lenguas nacionales). W niektórych z nich prowadzona jest działalność oświatowa. Inne języki europejskie, mimo że pozostają w użyciu, nie posiadają statusu języków narodowych.
Języki pochodzenia europejskiego
Oprócz głównych języków europejskich, takich jak angielski, francuski i niemiecki, w użyciu pozostaje język dolnosaksoński – wśród izolowanych i w dużym stopniu jednojęzycznych społeczności menonitów, oraz archaiczna odmiana języka weneckiego, nieużywana już na Półwyspie Apenińskim.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Katarzyna Wyrwas: W Polsce - Czuhowie, w Gwatemali.... Przystanek nauka, 2015-02-06. [dostęp 2022-09-06]. (pol.).
- ↑ Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 148, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- ↑ Población indígena (1) por lengua (2) , porcentaje de hablantes de lengua indígena y ubicación geográfica, México, 2000. Comisión Nacional para el Desarrollo de los Pueblos Indígenas. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-20)]. (hiszp.).
Linki zewnętrzne
- Języki Meksyku. Universidad de Guadalajara. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-13)]. (hiszp.).
- Catálogo de las Lenguas Indígenas Nacionales. Gobierno de México. [dostęp 2022-10-02]. (hiszp.).
- Słowniki AULEX (hiszp.)
- Mexico, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], Dallas: SIL International [dostęp 2022-07-18] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Usage map for the year 2000 of the indigenous languages of Mexico having less than 20,000 speakers.