Języki adamawa-ubangi
Języki adamawa-ubangi, także: języki wschodnie adamawa – podgrupa języków nigero-kongijskich, według klasyfikacji Josepha Greenberga stanowiąca w niej osobną rodzinę, niektórzy językoznawcy włączają jednak języki adamawa-ubangi do wolta-kongijskich w obrębie podgrupy atlantycko-kongijskiej.
Grupa woltyjska obejmuje 112 języków używanych w Republice Środkowoafrykańskiej oraz na północy Kamerunu i Demokratycznej Republiki Konga. Niektórzy językoznawcy włączają do tej rodziny również część języków z terytorium Czadu, Sudanu Południowego i Nigerii. Języki tej grupy należą do najsłabiej poznanych w Afryce.
Języki tej grupy odznaczają się częściową harmonią wokaliczną.
Podział
- języki adamawa
- grupa waja – 6 języków
- grupa leko – 4 języki
- grupa duru – 18 języków
- grupa mumuye – 9 języków
- grupa nimbari
- grupa mbum – 7 języków
- grupa bua – 9 języków
- grupa kim
- grupa day
- grupa yungur – 5 języków
- grupa kam
- grupa jen – 2 języki
- grupa longuda
- grupa fali
- grupa burak – 6 języków
- grupa kwa
- języki ubangi
- grupa gbaya – 4 języki
- grupa banda
- grupa ngbandi
- grupa sere – 6 języków
- grupa ngbaka-mba – 9 języków
- grupa zande – 5 języków
Bibliografia
- Keith Brown, Sarah Ogilvie, Concise Encyclopedia of Languages of the World, Oxford: Elsevier, 2009, s. 2, ISBN 978-0-08-087774-7 (ang.).
- Stanisław Piłaszewicz, Eugeniusz Rzewuski, Wstęp do afrykanistyki, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, s. 40, ISBN 83-235-0061-4, OCLC 749258177.