Języki czibczańskie

Ten artykuł od 2015-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Języki czibczańskie – rodzina językowa w Ameryce Środkowej i Południowej. Języki te wywodzą się z pogranicza Hondurasu, Nikaragui i Panamy, ale rozprzestrzeniły się na teren Kolumbii. Charakteryzują się ubogim systemem spółgłoskowym. Pokrewieństwo tej rodziny języków wykazał jako pierwszy kostarykański uczony Adolfo Constenla Umaña(ang.).

Klasyfikacja

Północnoczibczańskie

• pecz (paya, taya, tawka, seco) – środkowy i północny Honduras

Wotyckie

• rama – południowo-wschodnia Nikaragua
• woto – Kostaryka (wymarły)
• maleku (guatuso) – Kostaryka
• korobisi – Kostaryka (wymarły)

Istmickie

• guetar (hüetar) – Kostaryka
• bribri (talamanca) – Kostaryka i Panama
• kabekar (talamanca) – Kostaryka
• boruka (brunca, brunka) – Kostaryka
• czanguena – Kostaryka i Panama
• teribe (térraba, tiribi, teribe, norteño, quequexque, naso) – Kostaryka i Panama
• mowere (move) – centralna Panama
• ngabere – Kostaryka i Panama
• buglere (bokota, bogotá, bofota, bobota, bukueta, buglé, nortenyo, murire, sabanero, veraguas sabanero) – Panama
• doraske – Panama
• kuna – Panama i Kolumbia

Magdalenickie

• czibcza – wymarły język Muisków, Kolumbia
• tunebo (u’wa) – Kolumbia
• damana (wiwa, guamaca, guamaka, malayo, arsario, marocacero, marocasero, maracaserro, sancá, sanja, sanka, huihua) – Kolumbia
• kankuamo (atanquez, atanques) – Kolumbia (wymarły)
• ichka (arhuaco, aruaco, bintuk, bíntukua, bintucua, ica, ijka, ika, ike, bíntucua, bintuk, bíntukua, pebu) – Kolumbia
• kagaba (kogi) – Kolumbia