Języki transnowogwinejskie
Języki transnowogwinejskie – rodzina językowa wyróżniana wśród licznych i bardzo zróżnicowanych języków używanych przez ludność Nowej Gwinei. Według bazy danych Ethnologue obejmuje 481 języków[1]. Ich pokrewieństwo nie zostało w pełni potwierdzone na gruncie językoznawstwa[2]. Według danych szacunkowych z 2010 r. posługuje się nimi 4 mln ludzi[3].
Obszar zamieszkany przez ludy posługujące się językami transnowogwinejskimi obejmuje tereny należące do trzech państw: Indonezji, Papui-Nowej Gwinei i Timoru Wschodniego. Dokładniej, na obszar ten składa się większość Nowej Gwinei (z wyjątkiem północnej części wyspy i fragmentów wybrzeży), wschodnia część Timoru, wyspy Alor i Pantar oraz mniejsze okoliczne wyspy[2][4][5][6][7]. Duża część tych języków jest słabo udokumentowana[2].
Z punktu widzenia typologii języki transnowogwinejskie są stosunkowo jednolite. Charakteryzują się prostymi systemami dźwiękowymi oraz złożoną morfologią czasownika. Ich systemy zaimkowe dysponują zwykle liczbą podwójną, rzadziej potrójną. Języki te przeważnie operują szykiem wyrazów SOV[2].
Zobacz też
- języki Papui-Nowej Gwinei
- języki Papui Zachodniej
- języki papuaskie
- języki zachodniopapuaskie
- języki timor-alor-pantar
Przypisy
- ↑ David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Trans-New Guinea, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2020-02-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-29] (ang.).
- ↑ a b c d Papuasskije jazyki, Encykłopiedija Krugoswiet [dostęp 2020-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-06] (ros.).
- ↑ Jurij Borisowicz Koriakow , Transnowogwiniejskije jazyki, Bolszaja rossijskaja encykłopiedija [dostęp 2022-11-11] (ros.).
- ↑ David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Indonesia: Index map, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-10] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Papua New Guinea: Index map, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-21] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), East Timor, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-10] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Indonesia, Nusa Tenggara, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-05-10] (ang.).
Bibliografia
- Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
Linki zewnętrzne
- Trans-New Guinea, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], Dallas: SIL International [dostęp 2022-08-12] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: kwami (talk), Licencja: GFDL
The language families in Ross' conception of Trans-New Guinea
South Bird's Head
West Trans-New Guinea
Kaure
Pauwasi
Mek
Asmat-Kamoro
Awyu-Dumut
Ok
Kolopom
Kayagar
Marind |
Awin-Pa
East Strickland
Duna
Bosavi
Engan
West Kutubuan
East Kutubuan
Chimbu-Wahgi
Kainantu-Goroka
Madang
Finisterre-Huon |
Binanderean
Southeast Papuan
Angan
Eleman
Teberan
Turama-Kikorian
Kiwai-Porome
Inland Gulf
Gogodala-Suki
Tirio
isolates* |