J-4 Solidarność

J-4 Solidarność
Dane podstawowe
Państwo Polska
KonstruktorJarosław Janowski[1]
Typsamolot amatorski[1]
Konstrukcjamieszana[1]
Załoga2[1]
Dane techniczne
NapędLimbach SL 1700EC[1]
Moc68 KM[1]
Wymiary
Rozpiętość7 m[1]
Długość4,8 m[1]
Wysokość1,25 m[1]
Powierzchnia nośna6,8 m2[1]
Masa
Własna250 kg[1]
Użyteczna230 kg[1]
Startowa480 kg[1]
Osiągi
Prędkość maks.290 km/h[2][1]
Prędkość przelotowa240 km/h[1]
Zasięg2000 km[1]

J-4 Solidarność – projekt polskiego lekkiego samolotu amatorskiego opracowanego przez Jarosława Janowskiego.

Historia

Jarosław Janowski w 1977 roku rozpoczął projektowanie lekkiego dwumiejscowego samolotu przeznaczonego do szkolenia pilotów w aeroklubach. W wyniku prac projektowych opracowana została konstrukcja będąca dolnopłatem z silnikiem ze śmigłem ciągnącym. Konstruktor planował wykorzystać do napędu silnik Limbach (używany w motoszybowcu SZD-45 Ogar), którego zapasy posiadały aerokluby. Konstruktor zakładał, że samolot będzie budowany zestawach w Aeroklubie Łódzkim, a montażem będą zajmować się odbiorcy[1].

Model samolotu został przebadany w tunelu aerodynamicznym Politechniki Warszawskiej i w 1979 roku rozpoczęto budowę. W prace zaangażowani byli: Witold Kalita z Aeroklubu Łódzkiego (pracował już z Janowskim przy J-3 Orzeł), W. Stefański i M. Luziński. Po zbudowaniu ok. 50% kadłuba rozpoczęto prace przy konstrukcji skrzydeł[1].

W lipcu 1981 roku nieukończony kadłub zaprezentowano na I Ogólnopolskim Zlocie Konstruktorów Amatorów Lotniczych w Łodzi[1].

Wprowadzenie stanu wojennego spowodowało wstrzymanie prac przy budowaniu samolotu. Aeroklub PRL wycofał swe zainteresowanie konstrukcją i budowa samolotu została całkowicie zablokowana. Nadwyżki silników Limbach zostały sprzedane do NRD[1].

Konstrukcja

Dwumiejscowy samolot w układzie wolnonośnego średniopłata[3][1].

Płat o obrysie prostokątnym, był zaprojektowany jako konstrukcja modułowa, składająca się z sześciu segmentów. W konstrukcji zrezygnowano z lotek na rzecz spojlerów. Na całej długości było wyposażone w klapy bezszczelinowe[1]. Zastosowany profil laminarny Wortmanna (19%) uniemożliwiał wpadnięcie w korkociąg[3].

Kadłub ze sklejki i laminatu, miejsca załogi obok siebie, oba wyposażone w komplet sterów[1].

Usterzenie klasyczne krzyżowe. Statecznik pionowy wykonany jako integralna część kadłuba. Usterzenie poziome dwudzielne[1].

Podwozie trzypunktowe stałe z kółkiem ogonowym. Golenie główne z laminatu, wykorzystano koła z szybowca SZD-9 Bocian[1].

Napęd stanowił silnik Limbach SL 1700EC o mocy 68 KM[1][3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z J-4 „Solidarność”, 1977 (pol.). Samoloty w Lotnictwie Polskim. [dostęp 2019-05-07].
  2. ↑ Osiągi obliczeniowe
  3. ↑ a b c Stanisław Gradolewski: J-4 Solidarność (pol.). [dostęp 2019-05-07].

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).