Ja, Klaudiusz

Popiersie cesarza Klaudiusza znajdujące się w zbiorach Gliptoteki Kopenhaskiej

Ja, Klaudiusz (tytuł oryginalny I, Claudius) – powieść brytyjskiego pisarza Roberta Gravesa z 1934 roku. Napisana w formie pseudo autobiografii cesarza rzymskiego, Klaudiusza jest pierwszą częścią dylogii o starożytnym Rzymie, portretując działalność dynastii julijsko-klaudyjskiej od zamachu na Juliusza Cezara w 44 p.n.e. do zabójstwa Kaliguli w 41 roku naszej ery. Akcja książki toczy się za panowania kolejnych cesarzy: Augusta, Tyberiusza i Kaliguli. Dziś uważa się, iż powieść stanowi nie tylko fresk o rzymskim Imperium, ale także traktat o władzy i metaforę czasów, w których Graves pisał książkę.

Dylogia otrzymała w 1934 roku nagrodę James Tait Black Memorial Prize^[1], a książka Ja, Klaudiusz znalazła się na liście 100 najlepszych powieści anglojęzycznych opublikowanych po 1923 r. tygodnika „Time”^[2].

Opis fabuły

Opowiadający swe losy Klaudiusz jest członkiem cesarskiej rodziny. Kuternoga i jąkała przystosowuje się do sytuacji udając głupca, dzięki czemu walcząca o władzę i mordująca się nawzajem rodzina pozostawia go przy życiu. Wydrwiwany i pogardzany przez wszystkich jest bystrym obserwatorem rzeczywistości i stosunków panujących na dworze cesarskim. Po morderstwie Kaliguli nieoczekiwanie Klaudiusz zostaje obwołany cezarem.

Zobacz też

• Klaudiusz i Messalina – druga część dylogii

Przypisy