Jałowiec chiński
| ||
 | ||
| Systematyka[1][2] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Podkrólestwo | rośliny zielone | |
| Nadgromada | rośliny telomowe | |
| Gromada | rośliny naczyniowe | |
| Podgromada | rośliny nasienne | |
| Nadklasa | nagonasienne | |
| Klasa | iglaste | |
| Rząd | cyprysowce | |
| Rodzina | cyprysowate | |
| Rodzaj | jałowiec | |
| Gatunek | jałowiec chiński | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Juniperus chinensis L. Mant. pl. 1:127. 1767[3] | ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | ||
 | ||
Jałowiec chiński (Juniperus chinensis) – gatunek zimozielonego krzewu lub drzewa należący do rodziny cyprysowatych (Cupressaceae). Zasięg obejmuje Azję wschodnią od Wysp Kurylskich i Sachalinu, poprzez Wyspy Japońskie, Koreę, Mongolię i Chiny, po Mjanmę na południu[3]. W Chinach rośnie na obszarach górskich do rzędnej 2300 m n.p.m.[5] Popularny w uprawie, choć tylko pod postacią odmian ozdobnych, forma typowa jest rzadka w kolekcjach botanicznych[5].
Morfologia
- Pokrój
- Bardzo zmienny. Jest to duży, szybko rosnący, zimozielony krzew lub drzewo do 20 m wysokości[6][5].
- Liście
- Igiełkowate i łuskowate. Igły osiągają 8–15 mm długości, są sztywne, kłujące i zebrane w okółkach po 2 lub 3. U nasady z białawym nalotem woskowym. Łuski są drobne, tępe i przylegają do pędów[5].
- Nasiona
- Powstają w kulistych szyszkojagodach osiągających do 10 mm średnicy. Dojrzewają w drugim roku[5].
Zastosowanie
Gatunek uprawiany jako roślina ozdobna. W Europie Środkowej uprawiane są głównie odmiany krzewiaste w parkach i ogrodach[6].
Uprawa
- Wymagania
- Lubi gleby wilgotne, przepuszczalne. Bardzo dobrze znosi suszę i upały. Gatunek odporny także na szkodliwe czynniki środowiskowe, też klimatyczne.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19, 2011, s. 55–70 [dostęp 2021-03-24].
- ↑ a b Taxon: Juniperus chinensis L. (ang.). USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN). [dostęp 2010-06-11].
- ↑ Juniperus chinensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ a b c d e Władysław Danielewicz, Tomasz Maliński: Drzewa i krzewy Ogrodu Dendrologicznego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, 2011, s. 73. ISBN 978-837160-642-7.
- ↑ a b Włodzimierz Seneta: Drzewa i krzewy iglaste. Warszawa: Państwowe Wydawnictwa Naukowe, 1987. ISBN 83-01-05225-2.
Identyfikatory zewnętrzne:
Media użyte na tej stronie