Jałowiec płożący

Jałowiec płożący
Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	nagonasienne
Klasa	iglaste
Rząd	cyprysowce
Rodzina	cyprysowate
Rodzaj	jałowiec
Gatunek	jałowiec płożący
Nazwa systematyczna
Juniperus horizontalis Moench. Methodus 699. 1794
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski

'Golden Carpet'

'Wiltoni'

Jałowiec płożący (Juniperus horizontalis Moench.) – gatunek roślin należący do rodziny cyprysowatych. Pochodzi z północnej części Ameryki Północnej, gdzie występuje aż po Alaskę i Jukon^[4]. Jest powszechnie uprawiany w wielu krajach, również w Polsce, jako roślina ozdobna.

Morfologia i biologia

Pokrój

Bardzo niski, płożący się po ziemi krzew. Tworzy na ziemi gęsty dywan, osiągający średnicę (po wielu latach) kilku metrów^[5]. U typowej, dziko rosnącej formy jego wysokość nie przekracza 45 cm, niektóre ozdobne kultywary są jeszcze dużo niższe^[5].

Liście

Po 4 w okółku, łuskowate, rynienkowate, przylegające do pędów, po zmiażdżeniu wydzielające przyjemny zapach^[6].

Organy generatywne

Z kwiatostanu żeńskiego powstaje zmięśniała szyszkojagoda.

Zastosowanie i uprawa

Gatunek ma szerokie zastosowanie w ogrodnictwie. Jest całkowicie mrozoodporny. Jest doskonałą rośliną okrywową, mogącą na dużych przestrzeniach zastępować trawnik. Nadaje się też do ogródków skalnych, gdzie można nim obsadzać skały, murki. Może być uprawiany w pojemnikach.

Jest łatwy w uprawie. Najlepiej rośnie na przepuszczalnej glebie. Wymaga pełnego oświetlenia. Nie należy go sadzić na trawniku, gdyż jego pełzające pędy zostaną przez trawnik zagłuszone^[5]. Z tego też względu w pierwszym okresie po posadzeniu wymaga starannego plewienia, a najlepiej obszar wokół niego przykryć folią i korą.

Odmiany (wybór)

• 'Alpina' – o sinoniebieskich, podnoszących się pędach
• 'Bar Harbor' – o szarozielonych liściach, zimą przebarwiających się na fioletowo-różowo.
• 'Blue Chip' – o niebieskozielonych liściach
• 'Douglasii' – o stalowoniebieskich pędach, zimą przebarwiających się na fioletowy kolor
• 'Glauca' – bardzo niska (jej wysokość nie przekracza 5 cm) odmiana o szaroniebieskich liściach zimą przebarwiających się na różowo.
• 'Golden Carpet' – o pstrych pędach (ciemnozielone pędy mają końcówki o żółtym kolorze). Jesienią przebarwia się na brązowo
• 'Hugh' – o stalowo-niebieskich, płożących się i dobrze rozgałęziających się pędach
• 'Plumosa' – o niebieskoszarym ulistnieniu, zima przebarwia się na purpurowo. Jedna z najwyższych odmian (osiąga 60 cm wysokości)
• 'Variegata' – o stalowym kolorze z biało-kremowymi odcinkami pędów
• 'Wiltoni' – niskościeląca się tuż po ziemi odmiana o niebieskozielonych pędach. Jedna z popularniejszych w Polsce.

Przypisy