Jacek Bartosiak

Jacek Bartosiak
ilustracja
Data urodzenia

10 grudnia 1976

Zawód, zajęcie

prawnik (adwokat), publicysta

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor nauk społecznych

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Strona internetowa

Jacek Bartosz Bartosiak (ur. 10 grudnia 1976) – polski prawnik, publicysta zajmujący się geopolityką i strategią[1][2], założyciel think tanku Strategy&Future[3].

Działalność

Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Dyrektor Programu Gier Wojennych i Symulacji Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego[4]; Senior Fellow w The Potomac Foundation w Waszyngtonie[5]. W latach 2013–2015 był ekspertem oraz członkiem rady NCSS[6][7]. Był również ekspertem Fundacji Republikańskiej i członkiem Rady Budowy Okrętów[6]. Jest założycielem i właścicielem firmy Strategy & Future oraz współzałożycielem „Play of Battle”[8], zajmującej się przygotowaniem symulacji wojskowych. Współpracownik Nowej Konfederacji[9]. W latach 2017–2018 członek Zespołu Doradczego Pełnomocnika Rządu ds. Centralnego Portu Komunikacyjnego[1]. 19 sierpnia 2018 został powołany przez Mikołaja Wilda na prezesa spółki celowej do spraw budowy Centralnego Portu Komunikacyjnego[10]. 19 lutego 2019 zrezygnował z tej funkcji[11].

Prowadzi kanał w serwisie YouTube, gdzie publikuje swoje wykłady o geopolityce i geostrategii[12]. Założyciel i właściciel portalu zajmującego się geopolityką Strategy&Future[13].

Krytyka

Twórczość Bartosiaka spotyka się z krytyką niektórych członków środowiska naukowego i eksperckiego. Zarzuca się mu, iż w swojej publicystyce ma wybiórczo dobierać fakty w celu przedstawiania swojego światopoglądu, a nie naukowo dążyć do poznania prawdy. Michał Lubina publicystykę Bartosiaka określa geopolityzmem, który definiuje jako „postrzeganie wszystkich sfer życia politycznego przez nadrzędny pryzmat geopolityki”[14]. Zwraca się uwagę na braki warsztatowe i w bibliografii, błędy faktograficzne i w chronologii (pokonanie Napoleona przez Rosję następuje przed rozbiorami Polski, zaś pucz Janajewa – po rozpadzie ZSRR)[15][14], jednostronne oparcie się na źródłach oraz pobieżne i wybiórcze cytowanie wybranych autorów, np. Jana Sowy czy Immanuela Wallersteina. Zdaniem Karola Kaźmierczaka na krytyczny odbiór publicystyki Bartosiaka ma wpływać także stawianie szczegółowych, oderwanych od faktów tez, na podstawie których wysnuwa daleko idące wnioski[15] oraz, według Lubiny i Piotra Wójcika, przedstawianie samej geopolityki jako wiedzy niemal tajemnej i skrywanej przed laikami, ocierając się niekiedy o teorie spiskowe[14][16]. Podobnie Andrzej Kohut zarzuca, że w tym celu Bartosiak posługuje się hermetycznym językiem, którym opakowuje uproszczone wnioski. Dodatkowo często powołuje się na wiedzę pochodzącą z rozmów z niewymienianymi z nazwiska „ważnymi ludźmi”, co utrudnia jej weryfikowanie. Bartosiak ma też bazować na społecznej niechęci do rodzimych elit oraz kompleksu do Zachodu[17].

Zarzuca się także Bartosiakowi wewnętrzną sprzeczność części wywodów oraz determinizm geograficzny – zbytnie skupianie się na czynnikach geograficznych, wyprowadzając na ich podstawie rzekomo „odwieczne”, „żelazne” oraz „obiektywne prawa geopolityki”[16][18], które uznawane są za „kamień filozoficzny” objaśniający politykę międzynarodową[19]. Ignoruje przy tym uwarunkowania kulturowe, ekonomiczne, polityczne, czy społeczne (np. kryzys tożsamości społeczeństw europejskich)[15]. Jacek Sokołowski z kolei zarzuca, że w swoich rozważaniach Bartosiak w zbytnim stopniu pomija istnienie Unii Europejskiej[20]. W publicystyce Bartosiak bezkrytycznie przyjmuje tradycyjne, XIX-wieczne, darwinistyczne koncepcje geopolityczne (Halford Mackinder, Alfred Mahan, Rudolf Kjellén), pomijając ich późniejsze podważenie w nauce o stosunkach międzynarodowych oraz fakt, że większość tamtych koncepcji z założenia miała służyć uzasadnianiu imperialistycznych polityk ówczesnych mocarstw, w tym ekspansjonizmu III Rzeszy (Friedrich Ratzel, Karl Haushofer)[18]. Lubina jako niepokojące określa używanie przez Bartosiaka terminu Lebensraum w sposób neutralny[14].

Krzysztof Wojczal skrytykował książkę Armia nowego wzoru z 2022. Zarzucił, że autorzy założyli tyko jeden możliwy wariant strategiczny i na dodatek najbardziej korzystny dla Polski, zignorowali natomiast pozostałe scenariusze. Tymczasem według Wojczala należy przygotować się na najbardziej niekorzystne scenariusze. Za wielki błąd Wojczal uznał nawoływanie do rezygnacji z marynarki wojennej, zaprzestania inwestycji w siły lotnicze, ograniczenie ciężkich wozów bojowych. Braki te zostałyby wykorzystane przez Rosję i uzależniałyby bezpieczeństwo Polski od pomocy sojuszników[21]. Wojczal wytknął, że rzeczywistość zweryfikowała książkę negatywnie już w miesiąc po jej publikacji, tj. po wybuchu wojny rosyjsko-ukraińskiej[22].

Publikacje książkowe

  • 2016: Pacyfik i Eurazja. O wojnie, Asian Century, ISBN 978-83-945749-0-1[23]
  • 2018: Rzeczpospolita między lądem a morzem. O wojnie i pokoju, Zona Zero, ISBN 978-83-950-1936-4[24]
  • 2019: Przeszłość jest prologiem, Fronda, ISBN 978-83-66177-43-7[25]
  • 2020: Koniec końca historii, Nowa Konfederacja, ISBN 978-83-959370-5-7[26]
  • 2021: Wojna w Kosmosie (razem z Georgem Friedmanem), Zona Zero, ISBN 978-83-66814-17-2[27]
  • 2021: Nadchodzi III wojna światowa. czy Ameryka porzuci Polskę na pastwę Rosji? (razem z Piotrem Zychowiczem, wydawnictwo REBIS)
  • 2022: Armia nowego wzoru (razem z Markiem Budziszem), Zona Zero ISBN 978-83-66814-36-3

Życie prywatne

Ma trzy córki. Zadedykował im swoją pierwszą książkę[28]. Pasjonat polskiej literatury oraz historii wojskowości.

Przypisy

  1. a b O mnie – Blog, jacekbartosiak.pl [dostęp 2019-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-18].
  2. Eksperci, Fundacja im. Kazimierza Pułaskiego [dostęp 2019-02-26] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-04].
  3. Zespół Strategy&Future – Strategy&Future – geopolityka i geostrategia, strategyandfuture.org [dostęp 2021-07-26] (pol.).
  4. Jacek Bartosiak, Fundacja im. Kazimierza Pułaskiego [dostęp 2020-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-28].
  5. Dr. Jacek Bartosiak, The Potomac Foundation [dostęp 2020-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-18] (ang.).
  6. a b NCSS O nas [dostęp 2020-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-12].
  7. NCSS O nas [dostęp 2020-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-22].
  8. Play of Battle, Play of Battle [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-01].
  9. Jacek Bartosiak – artykuły i wywiady, Nowa Konfederacja [dostęp 2020-05-18].
  10. Witold Ziomek, Jacek Bartosiak pokieruje spółką odpowiedzialną za budowę Centralnego Portu Komunikacyjnego, money.pl, 12 września 2018 [dostęp 2019-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-26].
  11. Jacek Bartosiak zrezygnował z funkcji w spółce realizującej CPK, Onet Wiadomości, 20 lutego 2019 [dostęp 2019-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-07].
  12. Geostrategy & Geopolitics, YouTube [dostęp 2019-02-20].
  13. Zespół Strategy&Future – Strategy&Future, strategyandfuture.org [dostęp 2019-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-01].
  14. a b c d Michał Lubina, Geopolityzm Jacka Bartosiaka, Nowa Konfederacja, 8 stycznia 2019 [dostęp 2019-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-22].
  15. a b c Karol Kaźmierczak, Porażka Bartosiaka, kresy.pl, 8 lutego 2019 [dostęp 2019-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-08].
  16. a b Piotr Wójcik, Geopolityka – produkt przeterminowany, KrytykaPolityczna.pl, 14 grudnia 2018 [dostęp 2019-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-23].
  17. Andrzej Kohut, Źródłem fenomenu Bartosiaka jest hermetyczny język, prostota wyjaśnienia i obietnica alternatywy dla polskiej polityki [VIDEO], klubjagiellonski.pl, 20 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-06-22].
  18. a b Michał Lubina, Przeciw geopolityce, Nowa Konfederacja, 8 października 2018 [dostęp 2019-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-07].
  19. Jędrzej Winiecki, Polacy mają nowe hobby: geopolitykę, „Polityka”, 45 (3185), polityka.pl, 6 listopada 2018, s. 44 [dostęp 2019-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-03].
  20. Jacek Sokołowski, Czego nie powiedział Wam Jacek Bartosiak, klubjagiellonski.pl, 5 marca 2019 [dostęp 2019-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-03].
  21. Krzysztof Wojczal, Armia nowego wzoru a rzeczywistość. ANALIZA, Krzysztof Wojczal blog geopolityczny, 23 lutego 2022 [dostęp 2022-03-30].
  22. Krzysztof Wojczal, Wojna na Ukrainie – pierwsze wnioski dla Polski [Armia Ukraińskiego Wzoru], Krzysztof Wojczal blog geopolityczny, 8 marca 2022 [dostęp 2022-03-30].
  23. Pacyfik i Eurazja. O wojnie
  24. Rzeczpospolita między lądem a morzem. O wojnie i pokoju
  25. Przeszłość jest prologiem
  26. Koniec końca historii
  27. Wojna w Kosmosie, Książki Jacek Bartosiak [dostęp 2021-09-20].
  28. Jacek Bartosiak, Pacyfik i Eurazja. O wojnie, 7 grudnia 2021, str. 5.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

02022 0920 Jacek Bartosiak.jpg
Autor: Silar, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dr Jacek Bartosiak