Jacek Grosser
Data i miejsce urodzenia | 14 marca 1953 |
---|---|
Zawód, zajęcie | samorządowiec, inżynier |
Alma Mater |
Jacek Wojciech Grosser (ur. 14 marca 1953 w Oświęcimiu) – polski samorządowiec, inżynier.
Życiorys
Od 1966 do 1982 działał w Związku Harcerstwa Polskiego. W 1975 podjął pracę w Zakładach Chemicznych w Oświęcimiu. Był współzałożycielem struktur „Solidarności” w swoim zakładzie pracy. Po wprowadzeniu stanu wojennego został na krótki czas aresztowany[1].
Ukończył studia mechaniczne na Politechnice Krakowskiej, pracował w przedsiębiorstwie chemicznym, w 1989 rozpoczął prowadzenie własnej działalności gospodarczej. W 1998, 2002 i 2006 uzyskiwał mandat radnego miejskiego w Oświęcimiu. W 2003 objął stanowisko zastępcy prezydenta Janusza Marszałka, jednak podał się do dymisji po pięciu miesiącach, motywując tę decyzję brakiem zaufania do przełożonego. Współtworzył także Chrześcijański Ruch Samorządowy. W 2004 został dyrektorem w miejskim Centrum Kształcenia Praktycznego[1].
W wyborach w 2010 ponownie uzyskał mandat radnego. Wygrał jednocześnie wybory na urząd prezydenta miasta, pokonując w drugiej turze Janusza Chwieruta różnicą 81 głosów[2]. Jacek Grosser kilka dni po wyborach doznał ataku serca, po reanimacji znalazł się w śpiączce farmakologicznej[3]. Z uwagi na stan zdrowia nie złożył ślubowania i nie rozpoczął urzędowania, a miastem w dalszym ciągu kierował Janusz Marszałek. W 2011 Jacek Grosser został skierowany na tzw. roczną rehabilitację. Sytuacja ta doprowadziła do konieczności znowelizowania przepisów ustawy o samorządzie gminnym, które umożliwiły wyznaczenie osoby pełniącej obowiązki prezydenta. Funkcję tę premier Donald Tusk powierzył Januszowi Chwierutowi[4]. Jacek Grosser nie objął urzędu do końca kadencji.
Przypisy
- ↑ a b Janusz Chwierut czy Jacek Grosser, „Dziennik Polski” z 24 listopada 2010.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2010-12-18].
- ↑ Oświęcim: prezydent nadal w śpiączce farmakologicznej. naszemiasto.pl, 12 grudnia 2010. [dostęp 2010-12-18].
- ↑ Janusz Chwierut p.o. prezydenta Oświęcimia. rp.pl, 8 lipca 2011. [dostęp 2011-07-10].