Jacek Jezierski (duchowny)

Jacek Jezierski
Ilustracja
Jacek Jezierski (2012)
Veritas Christi liberat
Prawda Chrystusa wyzwala
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1949
Olsztyn

Biskup diecezjalny elbląski
Okres sprawowania

od 2014

Biskup pomocniczy warmiński
Okres sprawowania

1994–2014

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

16 czerwca 1974

Nominacja biskupia

19 lutego 1994

Sakra biskupia

5 marca 1994

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 marca 1994

Miejscowość

Olsztyn

Miejsce

konkatedra św. Jakuba

Konsekrator

Józef Glemp

Współkonsekratorzy

Edmund Piszcz
Tadeusz Gocłowski

Jacek Jezierski (ur. 23 grudnia 1949 w Olsztynie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy warmiński w latach 1994–2014, biskup diecezjalny elbląski od 2014, administrator apostolski sede vacante archidiecezji gdańskiej w latach 2020–2021.

Życiorys

Urodził się 23 grudnia 1949 w Olsztynie. Kształcił się w tamtejszym Liceum Ogólnokształcącym nr 2. Egzamin dojrzałości złożył w 1967. W latach 1967–1974 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym „Hosianum” w Olsztynie. W ich trakcie w latach 1968–1970 odbył zasadniczą służbę wojskową w jednostce kleryckiej w Bartoszycach. Święcenia diakonatu otrzymał 28 lutego 1972 przez posługę biskupa diecezjalnego warmińskiego Józefa Drzazgi, który 16 czerwca 1974 w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynie udzielił mu również święceń prezbiteratu. W 1976 na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego otrzymał magisterium-licencjat z teologii. Studia w zakresie teologii dogmatycznej kontynuował w latach 1978–1981 na tym samym wydziale, a w latach 1981–1982 na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie[1]. Doktorat nauk teologicznych uzyskał w 1986 na Sekcji Teologii Dogmatycznej Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na podstawie dysertacji Nauka Stanisława Hozjusza o Słowie Bożym[1][2].

W latach 1974–1977 był wikariuszem w parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Malborku, następnie w latach 1977–1978 parafii św. Mikołaja w Elblągu[3]. Od 1977 do 1981 pełnił posługę duszpasterza głuchych i niewidomych w Elblągu[2]. W kurii biskupiej piastował funkcje asystenta (delegata biskupiego) ds. ruchów religijnych w diecezji, członka rady wydawniczej, cenzora ksiąg religijnych. Był także wiceprzewodniczącym diecezjalnej Komisji Synodu Plenarnego. W 1992 został mianowany kanonikiem rzeczywistym warmińskiej kapituły katedralnej[1].

Od 1982 był pracownikiem olsztyńskiego seminarium duchownego. W latach 1982–1983 pełnił w nim funkcję prefekta, następnie w latach 1983–1993 był ojcem duchownym, a w latach 1983–1994 wykładowcą teologii duchowości[3]. W latach 1993–1994 był wicedyrektorem Instytutu Kultury Chrześcijańskiej im. Jana Pawła II w Olsztynie[2]. Wykłady prowadził również w Wyższym Warmińskim Studium Katechetycznym w Gietrzwałdzie, Studium Teologii dla Świeckich przy Instytucie Kultury Chrześcijańskiej im. Jana Pawła II w Olsztynie, Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie, Kolegium Teologicznym w Kaliningradzie i na Wydziale Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie[2][3][4].

19 lutego 1994 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji warmińskiej ze stolicą tytularną Liberalia[2][5]. Święcenia biskupie otrzymał 5 marca 1994 w konkatedrze św. Jakuba w Olsztynie. Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp, prymas Polski, któremu towarzyszyli Edmund Piszcz, arcybiskup metropolita warmiński, i Tadeusz Gocłowski, arcybiskup metropolita gdański[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Veritas Christi liberat” (Prawda Chrystusa wyzwala)[6]. Zrezygnował z ustanowienia herbu biskupiego[7]. W 1994 objął urząd wikariusza generalnego archidiecezji, a także został ustanowiony prepozytem warmińskiej kapituły katedralnej[1]. W latach 1998–1999 był członkiem Zespołu Ministerstwa Edukacji Narodowej ds. Utworzenia Uniwersytetu w Olsztynie[5]. Zainicjował prace archeologiczne w katedrze fromborskiej, podczas których odnaleziono doczesne szczątki Mikołaja Kopernika[8].

10 maja 2014 papież Franciszek ustanowił go biskupem diecezjalnym diecezji elbląskiej[9][10]. Diecezję objął kanonicznie 28 maja 2014[11], zaś 8 czerwca 2014 odbył ingres do katedry św. Mikołaja w Elblągu[12]. W 2016 zwołał I synod diecezji elbląskiej[13].

13 sierpnia 2020 papież Franciszek mianował go administratorem apostolskim sede vacante archidiecezji gdańskiej[14][15]. Zarząd nad archidiecezją sprawował od 14 sierpnia 2020[7] do 25 marca 2021[16].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski w 1995 objął funkcję przewodniczącego Komisji Charytatywnej, a w 1998 przewodniczącego Zespołu do Dialogu Ekumenicznego z Kościołem Polskokatolickim[3]. Został ponadto delegatem ds. Ekumenicznej Inicjatywy „Theobalt”, a także członkiem Rady ds. Ekumenizmu[17] (w której w 2021 objął funkcję przewodniczącego)[18], Rady Ekonomicznej[19] i Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych[17].

W 2019 konsekrował biskupa pomocniczego elbląskiego Wojciecha Skibickiego[20].

Przypisy

  1. a b c d e K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 59–60. ISBN 83-7052-900-3.
  2. a b c d e Nota biograficzna Jacka Jezierskiego na stronie Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum” w Olsztynie. hosianum.edu.pl. [dostęp 2013-08-24].
  3. a b c d G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 144–145. ISBN 83-911554-0-4.
  4. Historia. uwm.edu.pl (arch.). [dostęp 2016-10-30].
  5. a b Bp Jacek Jezierski nowym biskupem elbląskim. ekai.pl (arch.), 2014-05-10. [dostęp 2018-12-24].
  6. Jacek Jezierski na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-30].
  7. a b Nota biograficzna Jacka Jezierskiego na stronie diecezji elbląskiej. diecezja.elblag.pl. [dostęp 2020-08-30].
  8. Bp Jezierski przed ingresem prosi chorych i diecezjan o modlitwę za siebie. ekai.pl (arch.), 2014-06-04. [dostęp 2018-12-24].
  9. Rinuncia del Vescovo di Elbląg (Polonia) e nomina del successore (wł.). press.vatican.va, 2014-05-10. [dostęp 2014-05-10].
  10. Elbląg: Bp Jan Styrna przechodzi na emeryturę. Bp Jacek Jezierski – biskupem elbląskim. episkopat.pl (arch.), 2014-05-10. [dostęp 2016-10-30].
  11. Komunikat. elblag.opoka.org.pl (arch.), 2014-05-28. [dostęp 2015-11-08].
  12. Ingres bp. Jacka Jezierskiego do katedry św. Mikołaja. ekai.pl (arch.), 2014-06-08. [dostęp 2018-12-24].
  13. Pierwszy synod w Elblągu. elblag.gosc.pl, 2016-03-18. [dostęp 2016-03-18].
  14. Rinuncia dell’Arcivescovo Metropolita di Gdańsk (Polonia) e nomina dell’Amministratore Apostolico sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis (wł.). press.vatican.va, 2020-08-13. [dostęp 2020-08-13].
  15. Abp Sławoj Leszek Głódź przechodzi na emeryturę. episkopat.pl, 2020-08-13. [dostęp 2020-08-13].
  16. M. Świgoń: Kanoniczne objęcie archidiecezji gdańskiej przez abp. Wojdę. gdansk.gosc.pl, 2021-03-25. [dostęp 2021-03-25].
  17. a b Elbląg: jutro ingres bp. Jacka Jezierskiego do katedry elbląskiej. ekai.pl (arch.), 2014-06-07. [dostęp 2018-12-24].
  18. Wybory 389. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl, 2021-06-11. [dostęp 2021-06-13].
  19. Episkopat: nowi członkowie komisji i rad oraz delegaci krajowi. ekai.pl (arch.), 2014-10-09. [dostęp 2018-12-24].
  20. Jacek Jezierski (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-04-06].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Biskup Jacek Jezierski 03(cropped).jpg
Autor: Andrzej Grabowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
biskup Jacek Jezierski podczas bierzmowania w Bisztynku