Jacek Juliusz
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 1881 Dziergowice | |
| Data i miejsce śmierci | 1945 Magdeburg | |
| Zawód, zajęcie | powstaniec śląski, działacz społeczny na Śląsku | |
Juliusz Jacek (ur. 1881 w Dziergowicach, zm. 1945 w Magdeburgu) – powstaniec śląski, działacz społeczny na Śląsku.
Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopskiej w Dziergowicach. Po ukończeniu szkoły ludowej pracował jako robotnik w regulacji rzeki Odra, a później jako górnik w kopalni „Max” (obecnie Kopalnia Węgla Kamiennego Michał).
Działalność
Brał udział w III powstaniu śląskim. Był członkiem Związku Polaków w Niemczech, a od 1928 roku pełnił funkcję sekretarza tej organizacji w regionie kozielskim. Był członkiem rady nadzorczej Banku Ludowego w Koźlu oraz prezesem Związku Polskiej Młodzieży Katolickiej w Dziergowicach. Po wybuchu II wojny światowej aresztowany przez Niemców i umieszczony w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie. Przeniesiony do przymusowych robót w Babiej Górze oraz niemieckiej miejscowości Burg bei Magdeburg w okolicach Magdeburga gdzie został zamordowany przez nazistów niemieckich[1].
Upamiętnienie
- Imię Juliusza Jacka nadane zostało Gminnej Szkole Zbiorczej w Bierawie gdzie znajduje się poświęcona mu tablica pamiątkowa.
Przypisy
- ↑ „Encyklopedia powstań śląskich”, Instytut Śląski w Opolu, Opole 1982, s. 180, hasło „Juliusz Jacek”.
Bibliografia
- „Encyklopedia powstań śląskich”, Instytut Śląski w Opolu, Opole 1982, s. 180, hasło „Juliusz Jacek”.