Jacek Natanson

Jacek Natanson (ur. 21 listopada 1948 w Krakowie, zm. 10 listopada 2015[1]) – polski prozaik.

Ukończył studia na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki oraz w Instytucie Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskał stopień doktora za rozprawę Tygodnik „Odrodzenie” 1944-1949. Debiutował jako prozaik w 1968 roku na łamach tygodnika „Kultura”. Był redaktorem dziennika „Życie Warszawy” w latach 1972-1975.

Twórczość

  • Tygodnik „Odrodzenie” 1944-1949.
  • Mały bilard z grzybkiem 1976 (powieść nagrodzona w konkursie na debiut prozatorski)
  • Ostatnie cztery minuty, 1977 (zbiór opowiadań; kilka nagrodzono w konkursach literackich)
  • Wspaniali, 1983 (zbiór opowiadań sportowych; kilka nagrodzono w konkursach literackich)
  • Złote Brighton, 1986 (powieść nominowana do nagrody Śląskiego Klubu Fantastyki w 1987)
  • Smutny był żart, 1989 (powieść)
  • Ucieczka z białego więzienia, 1994 (powieść)
  • MiB, 1995 (powieść)
  • Centrum, 2001 (powieść)
  • Archea, 2006 (powieść),
  • Enkidu, 2007 (powieść)
  • Wściekłość, 2008 (powieść)
  • Żabienica Ozyrysa, 2009 (powieść),
  • Powiśle, 2011 (powieść).
  • „Dwaj przyjaciele (od kolebki aż poza grób)” - w druku

Przypisy

  1. ↑ Jacek Natanson (pol.). nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2015-11-17].

Bibliografia