Jacek Podsiadło
Data i miejsce urodzenia | 7 lutego 1964 Szewna |
---|---|
Narodowość | polska |
Dziedzina sztuki | literatura piękna |
Jacek Podsiadło (ur. 7 lutego 1964[1] w Szewnie) – polski poeta, prozaik, tłumacz, dziennikarz, felietonista.
Twórczość
Jest autorem wielu tomów poezji, publikował wiersze i fragmenty prozy w większości polskich czasopism literackich. Jego wiersze tłumaczono m.in. na angielski, niemiecki, słowacki, słoweński i ukraiński[2]. Jest również autorem przewodnika po Wilnie wydanego przez wydawnictwo Pascal. W swojej twórczości przeciwstawia się formom społecznego ucisku (państwo, wojsko, edukacja), głosząc anarchistyczne i pacyfistyczne poglądy.
W latach 1993–2008 prowadził audycję „Studnia” w Radiu Opole. Od 2009 prowadzi własne Domowe Radio „Studnia” w Internecie. W latach 2000–2007 był stałym felietonistą „Tygodnika Powszechnego”. Od 2020 r. ponownie pisze dla tego tygodnika felietony.
Nagrody i wyróżnienia
W 1992 r. został laureatem Grand Prix w konkursie na brulion poetycki im. M.M. Morawskiej. Laureat licznych nagród literackich, m.in. nagrody im. Georga Trakla (1994), Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1998), Nagrody im. Czesława Miłosza (2000); sześciokrotnie nominowany do Nagrody Literackiej „Nike” (w 1999 za Niczyje, boskie[3], w 2000 za Wychwyt Grahama[4], w 2006 za Krę[5], w 2015 za Przez sen[6] – finał nagrody[7] i w 2017 za Włos Bregueta[8] – finał nagrody[9], w 2021 za Podwójne wahadło[10]), nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2009 w kategorii proza za Życie, a zwłaszcza śmierć Angeliki de Sancé[11], nominowany do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego „Orfeusz” 2015 za tom Przez sen[12]. W 2015 otrzymał Wrocławską Nagrodę Poetycką „Silesius” za całokształt twórczości[13] oraz Nagrodę Poetycką im. Wisławy Szymborskiej 2015 za tom Przez sen (ex-aequo z Romanem Honetem)[14]. W 2017 otrzymał Wrocławską Nagrodę Poetycką „Silesius” za tom Włos Bregueta[15].
Wybrane publikacje
- Nieszczęście doskonałe, Toruńskie Towarzystwo Kultury, Toruń 1987.
- W lunaparkach smutny, w lupanarach śmieszny, Staromiejski Dom Kultury, Warszawa 1990.
- Wiersze wybrane 1985–1990, Biblioteka „brulionu”, Warszawa-Kraków 1992.
- Arytmia, Biblioteka „brulionu”, Warszawa 1993.
- Dobra ziemia dla murarzy, Tikkun, Warszawa 1994.
- Języki ognia, Biblioteka „brulionu”, Warszawa-Kraków 1994.
- To all the whales I’d love before, Kartki, Białystok 1996.
- Niczyje, boskie, Biblioteka „brulionu”, Warszawa 1998.
- Wiersze wybrane 1990–1995, Stowarzyszenie „Inna Kultura”, Bielsko-Biała 1998.
- Wiersze zebrane, Lampa i Iskra Boża, Warszawa 1998 (II wydanie: 2003).
- Wychwyt Grahama, Lampa i Iskra Boża, Warszawa 1999.
- Cisówka. Wiersze. Opowiadania, Biblioteka „Kartek”, Białystok 1999.
- I ja pobiegłem w tę mgłę, Znak, Kraków 2001.
- Kra, Znak, Kraków 2005.
- A mój syn... (zbiór felietonów), Znak, Kraków 2006.
- Pippi, dziwne dziecko (zbiór felietonów), Hokus-Pokus, Warszawa 2006.
- Życie, a zwłaszcza śmierć Angeliki de Sancé, Znak, Kraków 2008.
- Trzy domy, Jacek Santorski & Co, Warszawa 2009.
- Czerwona kartka dla Sprężyny, Nasza Księgarnia, Warszawa 2009.
- Pod światło, Bez napiwku, Opole 2011.
- Przez sen, Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”, Lublin 2014.
- Przedszkolny sen Marianki, Biuro Literackie, Wrocław 2015.
- Włos Bregueta, Wydawnictwo WBPiCAK, Poznań 2016.
- Konie, dziewczyna i pies. Pamiętnik, Nasza Księgarnia, Warszawa 2019.
- Litania i inne wiersze przeciw państwu (wybór wierszy), Wydawnictwo WBPiCAK, Poznań 2019.
- Podwójne wahadło, Wydawnictwo WBPiCAK, Poznań 2020.
Opracowania twórczości
- Tomasz Dalasiński, „Jadąc do ciebie”. Szkice o poezji Jacka Podsiadły, Instytut Literatury / Wydawnictwo Naukowe UKSW, Kraków / Warszawa 2019[16]
Życie prywatne
Jest synem Mieczysława i Stanisławy z domu Pietrzyk[17].
Przypisy
- ↑ P. Marcinkiewicz, I ja pobiegłem w tę mgłę. O poezji Jacka Podsiadły, w: J. Podsiadło: I ja pobiegłem w tę mgłę, Kraków 2000, s. 6.
- ↑ Nagroda im. Wisławy Szymborskiej. nagrodaszymborskiej.pl. [dostęp 2015-07-17].
- ↑ Nagroda Nike 1999. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-22].
- ↑ Nagroda Nike 2000. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-22].
- ↑ Nagroda Nike 2006. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-22].
- ↑ nominacje do Nagrody Literackiej Nike 2015. culture.pl. [dostęp 2015-07-26].
- ↑ Znamy finalistów Nike 2015. Culture.pl. [dostęp 2015-09-13].
- ↑ Nike 2017 – nominacje, wyborcza.pl, 18 maja 2017 [dostęp 2017-05-18] .
- ↑ Nike 2017 – finaliści, wyborcza.pl, 5 września 2017 [dostęp 2017-09-05] .
- ↑ Nagroda Literacka „Nike” 2021 – są nominacje. Kto w dwudziestce?, gazetapl [dostęp 2021-08-10] (pol.).
- ↑ Nominowani 2009 | Nagroda Literacka Gdynia, nagrodaliterackagdynia.pl [dostęp 2015-12-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-18] .
- ↑ Orfeusz – Nagroda Poetycka im. K. I. Gałczyńskiego 2015 – nominowani, www.orfeusz-nagroda.pl [dostęp 2015-12-02] .
- ↑ Silesius 2015: Podsiadło, Sendecki, Książek. Silesius, 2015. [dostęp 2015-10-09].
- ↑ Roman Honet i Jacek Podsiadło laureatami Nagrody im. Wisławy Szymborskiej. TVN24.pl. [dostęp 2015-10-24].
- ↑ Silesius 2017 – laureaci, silesius.wroclaw.pl [dostęp 2017-05-13] (pol.).
- ↑ Wydawnictwo, Instytut Literatury [dostęp 2021-03-06] (pol.).
- ↑ Jacek Podsiadło – Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku, www.ppibl.ibl.waw.pl [dostęp 2019-06-05] (pol.).
Bibliografia
- Sylwetka Jacka Podsiadły na stronie Culture.pl
- Strona Domowego Radia „Studnia”
- Wywiad z Jackiem Podsiadłą w Gazecie Wyborczej z 31 stycznia 2011
- Marlena Sęczek, Podsiadło Jacek, w: Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku. Słownik biobiliograficzny, tom I (opracował zespół pod redakcją Alicji Szałagan), Warszawa 2011, s. 216–220 (tu miejsce urodzenia: Ostrowiec Świętokrzyski)
- Recenzja z tomu „Przez sen” – Dwutygodnik.com
- Recenzja z tomu „Włos Bregueta” – ZamekCzyta.pl
Linki zewnętrzne
- Jacek Podsiadło – publikacje w bibliotece Polona