Jacek Sempoliński

Jacek Sempoliński
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 marca 1927
Warszawa

Data śmierci

30 sierpnia 2012

Odznaczenia
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Grób Jacka Sempolińskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Jacek Sempoliński (ur. 27 marca 1927 w Warszawie, zm. 30 sierpnia 2012[1]) – polski malarz, rysownik, pedagog, krytyk i eseista.

Życiorys

Uczył się w latach 1943-1944 w konspiracyjnej szkole im. Konrada Krzyżanowskiego w Warszawie. Studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni m.in. Eugeniusza Eibischa w latach 1946-1951. Dyplom uzyskał w 1956 r. Od 1956 roku pracował jako pedagog w macierzystej uczelni.

W styczniu 1976 roku podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[2].

Jest laureatem Nagrody im. Jana Cybisa (1977) i Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego (2004).

W 2011 roku jego prace można było oglądać w Łodzi podczas festiwalu Łódź Czterech Kultur – był to wernisaż pod nazwą „Ręka Farbiarza”[3]. W 2012 roku malarz został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4].

Został pochowany w katakumbach na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[5].

Był synem fotografika, Leonarda Sempolińskiego.

Galeria

Przypisy

  1. Zmarł malarz Jacek Sempoliński. fakty.interia.pl, 2012-08-30. [dostęp 2012-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-01)]. (pol.).
  2. Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.
  3. „Ręka Farbiarza” | Wernisaż wystawy malarstwa i rysunku Jacka Sempolińskiego. pl.4kultury.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-25)]., www.4kultury.pl/2011, dostęp 30 sierpnia 2012
  4. Złote medale Gloria Artis dla profesorów Jacka Sempolińskiego i Grzegorza Kowalskiego. mkidn.gov.pl, 2012-06-29. [dostęp 2012-11-21].
  5. Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski. Narodowy Panteon na Powązkach. Sławne osoby pochowane w latach 2007–2017. „Gazeta Stołeczna”, s. 11, 27 października 2017. 

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Jacek Sempoliński - Męćmierz (1979).jpg
Autor:
Jacek Sempoliński
, Licencja: CC BY-SA 3.0
Obrazy Jacka Sempolińskiego z cyklu „Wisła” z jednej strony zdradzają typową dla tradycji koloryzmu potrzebę „rozstrzygania obrazu”, z drugiej ogromne napięcie emocjonalne, które objawia się w próbach niszczenia płótna. Ta egzystencjalna tradycja zakorzeniona w studiach filozoficznych przejawiała się w podejmowanych przez artystę rozważaniach nad istotą wiary, źródłami kultury, śmiercią czy sensem egzystencji. W kolekcji Muzeum obrazy te nabierają szczególnego znaczenia z uwagi na wpływ, jaki postawa artystyczna Sempolińskiego wywarła na jeden z najważniejszych nurtów we współczesnej sztuce polskiej: sztukę krytyczną. Ta zaskakująca relacja widoczna była zwłaszcza na zrealizowanej przez jednego z inicjatorów tego nurtu, profesora Grzegorza Kowalskiego, wystawie zbudowanej wokół zaproponowanego przez Jacka Sempolińskiego tematu zaczerpniętego z „Króla-Ducha” Juliusza Słowackiego: „Co widzi trupa wyszklona źrenica” (pierwsza edycja wystawy odbyła się w 2001 roku w teatrze Academia, później powtórzono ją między innymi w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta).
POL Jacek Sempolinski plaque, Warsaw 01.jpg
Autor: Tadeusz Rudzki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tablica upamiętniająca Jacka Sempolińskiego. Warszawa, Saska Kępa, ul. Katowicka 7A.
Jacek Sempoliński - Męćmierz - Wisła (1979).jpg
Autor:
Jacek Sempoliński
, Licencja: CC BY-SA 3.0
Obrazy Jacka Sempolińskiego z cyklu „Wisła” z jednej strony zdradzają typową dla tradycji koloryzmu potrzebę „rozstrzygania obrazu”, z drugiej ogromne napięcie emocjonalne, które objawia się w próbach niszczenia płótna. Ta egzystencjalna tradycja zakorzeniona w studiach filozoficznych przejawiała się w podejmowanych przez artystę rozważaniach nad istotą wiary, źródłami kultury, śmiercią czy sensem egzystencji. W kolekcji Muzeum obrazy te nabierają szczególnego znaczenia z uwagi na wpływ, jaki postawa artystyczna Sempolińskiego wywarła na jeden z najważniejszych nurtów we współczesnej sztuce polskiej: sztukę krytyczną. Ta zaskakująca relacja widoczna była zwłaszcza na zrealizowanej przez jednego z inicjatorów tego nurtu, profesora Grzegorza Kowalskiego, wystawie zbudowanej wokół zaproponowanego przez Jacka Sempolińskiego tematu zaczerpniętego z „Króla-Ducha” Juliusza Słowackiego: „Co widzi trupa wyszklona źrenica” (pierwsza edycja wystawy odbyła się w 2001 roku w teatrze Academia, później powtórzono ją między innymi w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta).
Jacek Sempoliński (grób).JPG
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób artysty Jacka Sempolińskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie