Jacek Smagowicz
| Data i miejsce urodzenia | 8 lipca 1943 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 27 stycznia 2022 |
| Zawód, zajęcie | działacz NSZZ „Solidarność” |
| Odznaczenia | |
    | |
Jacek Antoni Smagowicz (ur. 8 lipca 1943 w Warszawie, zm. 27 stycznia 2022 w Krakowie[1][2]) – polski działacz opozycji antykomunistycznej oraz NSZZ „Solidarność”.
Życiorys
Uczestnik wydarzeń Marca 1968 w Krakowie. Założyciel Wolnych Związków Zawodowych w Polmozbycie Kraków w 1980.
Od września 1980 był członkiem i działaczem NSZZ „Solidarność”. Od 1990 członek Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Małopolska, w latach 1992–2011 członek Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.
Po wprowadzeniu stanu wojennego organizator strajku okupacyjnego w Polmozbycie Kraków później (do 16 grudnia 1981), uczestnik strajku w Nowohuckim Przedsiębiorstwie Instalacji Przemysłowych Montin. 17 grudnia 1981 za zorganizowanie strajku został zwolniony z pracy. Aresztowany 19 kwietnia 1982 i skazany za kontynuowanie działalności związkowej. Do 1 października 1982 internowany w ośrodkach odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa i Uhercach. Później był m.in. współorganizatorem manifestacji i akcji protestacyjnych, w związku z czym był wielokrotnie zatrzymywany (w tym profilaktycznie), a także skazywany przez kolegia do spraw wykroczeń na kary grzywny oraz aresztowany. Wielokrotny uczestnik Marszu Szlakiem I Kompanii Kadrowej[3] oraz stały współpracownik Duszpasterstwa Ludzi Pracy, prowadzonego ks. Kazimierza Jancarzem przy parafii św. Maksymiliana w Nowej-Hucie-Mistrzejowicach i Fundacji im. Brata Alberta, zakładanej przez ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego. [4]
Członek Komisji Weryfikacyjnej dla b. funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa w Krakowie[5].
Postanowieniem z 28 sierpnia 2006 został przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego – za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej – odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. W 2018 został odznaczony Medalem „Pro Bono Poloniae”[7]. W 2022 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[8][9]. W 2016 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[10].
W 2021 został laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowej[11].
Przypisy
- ↑ Zmarł Jacek Smagowicz - legenda „Solidarności”, tysol.pl, 27 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-27].
- ↑ Paweł Figurski, Nie żyje działacz "S" Jacek Smagowicz. Sakiewicz: Zabiła go ruska antyszczepionkowa propaganda, Wyborcza.pl, 27 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-27].
- ↑ Uczestnicy Marszów Szlakiem I Kompanii Kadrowej, www.sowiniec.com.pl [dostęp 2016-01-24].
- ↑ Instytut Gość Media, Pogrzeb Jacka Smagowicza, krakow.gosc.pl, 2 lutego 2022 [dostęp 2022-09-01].
- ↑ Maciej Gawlikowski, Michał Olszewski, Ludzie z „Firmy”, wiadomosci.onet.pl, 29 maja 2007 [dostęp 2016-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-30].
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807
- ↑ Na Wawelu wręczono medale "Pro Bono Poloniae" | Zarząd Regionu Małopolskiej "Solidarności", www.solidarnosc.krakow.pl, 7 grudnia 2018 [dostęp 2020-01-09].
- ↑ M.P. z 2022 r. poz. 322
- ↑ Order Odrodzenia Polski dla śp. Jacka Smagowicza, Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 2 lutego 2022 [dostęp 2022-02-07] (pol.).
- ↑ M.P. z 2016 r. poz. 544
- ↑ W Krakowie wręczono nagrody honorowe „Świadek Historii”. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-10-26]. (pol.).
Bibliografia
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2012-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-25)].
- Katalog osób „rozpracowywanych” przez organa bezpieczeństwa państwa komunistycznego, katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2012-11-18].
- Elektroniczny inwentarz archiwalny akt spraw karnych z okresu stanu wojennego: Smagowicz Jacek, 08-07-1943, imię ojca: Michał. 13grudnia81.pl. [dostęp 2012-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
Media użyte na tej stronie
Baretka Krzyża Wolności i Solidarności.
Baretka: Medal "Pro Bono Poloniae".