Jacek Wachowski

Jacek Wachowski
Data i miejsce urodzenia

29 września 1963
Wschowa

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: antropologia kultury, teoria literatury
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

26 listopada 1992

Habilitacja

18 maja 2005

Profesura

21 grudnia 2012

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Jacek Wachowski (ur. 29 września 1963 we Wschowie) – profesor nauk humanistycznych. Profesor zwyczajny w Katedrze Teatru i Sztuki Mediów UAM. Specjalista w dziedzinie performatyki, refleksji nad widowiskami (teorii teatru i dramatu) oraz komunikacji społecznej. Prowadzi także badania dotyczące związków humanistyki z nowymi technologiami, a w szczególności dotyczące wpływu nowych technologii cyfrowych na relacje społeczne i komunikacyjne oraz sztukę.

Życiorys

Studiował filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w latach 1982-1987. W roku 1987 został zatrudniony w Instytucie Kulturoznawstwa UAM na stanowisku asystenta.  W 1991 roku przeszedł do Instytutu Filologii Polskiej UAM do nowo utworzonej Pracowni Dramatu i Teatru.

Pracę doktorską pt. Mit antyczny w polskiej dramaturgii współczesnej obronił w 1992. Jej promotorem była prof. dr hab. Dobrochna Ratajczakowa. Rozprawa została odznaczona Nagrodą Górskich na UMK w Toruniu. W tym też roku uzyskał etat adiunkta.

W latach 1993–1996 odbył serię staży na uniwersytetach amerykańskich, rozwijając swoje zainteresowania performansem i komunikacją społeczną. Uczestniczył w projektach badawczych podejmowanych w tych ośrodkach, a także w pracach międzynarodowego środowiska teatrologów skupionych w Fédération Internationale Pour la Recherche Théâtrale.

Po powrocie do Polski w 1996 kontynuował pracę w Instytucie Filologii Polskiej, oraz w Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych w Poznaniu, gdzie przygotował autorski program studiów w zakresie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej. W tejże uczelni pełnił następnie liczne funkcje, m.in: dziekana Wydziału Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej, pełnomocnika rektora ds. naukowych i kierownika Katedry Komunikacji Społecznej.

W maju 2005 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa, na podstawie rozprawy Logos i Melpomena. Teatrologiczna refleksja na temat genezy tragedii. W marcu 2007 otrzymał etat profesora nadzwyczajnego UAM. W latach 2008-2011 kierował Pracownią Historii i Teorii Widowisk na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej UAM (której misja została zakończona po utworzeniu Katedry Dramatu Teatru i Widowisk).

W grudniu 2012 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych, a w listopadzie 2013 został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego UAM. Aktualnie pracuje w Katedrze Teatru i Sztuki Mediów na Wydziale Antropologii i Kulturoznawstwa UAM.

Publikacje

Monografie

  • Mit-dramat-tradycja. O transtekstualności w polskiej dramaturgii współczesnej, Wydawnictwo UAM. Poznań 1993
  • Rytuał a teatr czyli o drogach myślenia, Wydawnictwo TUM. Gniezno 2004
  • Logos i Melpomena. Teatrologiczna refleksja na temat genezy tragedii, Wydawnictwo TUM. Gniezno 2004
  • Poznawanie i komunikowanie, Wydawnictwo ARS NOVA. Poznań 2005
  • Performans, Wydawnictwo Słowo/obraz terytoria. Gdańsk 2011
  • Transakty. Między sztuką, nauką i technologią. Nowe strategie performowania wiedzy. Wydawnictwo Universitas. Kraków 2020.

Prace zbiorowe

  • Teatr i dramat  polskiej emigracji 1939-1989, wspólnie z I. Kiec i D. Ratajczakową, Poznań 1994
  • Systemy, procesy, struktury. Praktyczne i teoretyczne aspekty Nauki o Komunikowaniu, Poznań 2004
  • Komunikacja medialna, Poznań 2006

Bibliografia