Jacek Wijaczka

Jacek Wijaczka
Data i miejsce urodzenia

1960
Końskie

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia nowożytna
Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Kielcach

Doktorat

1990

Habilitacja

9 października 1998

Profesura

21 października 2003

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Świętokrzyska w Kielcach
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Jacek Wijaczka (ur. 1960 w Końskich) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki.

Życiorys

W 1984 roku ukończył studia z zakresu historii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach. Magisterium uzyskał za pracę Chrystian Francken - wolnomyśliciel religijny przygotowaną na seminarium prof. Wacława Urbana[1]. Doktoryzował się w 1990 na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu na podstawie pracy zatytułowanej Asverus von Brandt (VII 1509–1559). Dyplomata w służbie ks. Albrechta pruskiego., której promotorem był prof. Janusz Małłek[1]. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1998 roku na tej uczelni w oparciu o rozprawę Stosunki dyplomatyczne Polski z Rzeszą Niemiecką w czasach panowania cesarza Karola V (1519–1556)[2]. Postanowieniem Prezydenta RP z 21 października 2003 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[3].

Po studiach pracował w Instytucie Historii WSP potem Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach, początkowo jako asystent (1984-1991), następnie adiunkt. a od 1998 jako profesor[1]. Od 1999 do 2001 był dyrektorem Instytutu Historii. Obecnie jest wykładowcą Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w latach 2011–2014 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Historii i Archiwistyki. Ponadto w latach 2009–2012 był sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Historycznego. Od 2008 roku jest również redaktorem naczelnym czasopisma „Czasy Nowożytne”. Jego zainteresowania badawcze obejmują: dzieje Prus Książęcych i Królewskich, polowania na czarownice i procesy o czary w Europie wczesnonowożytnej oraz historię Żydów w okresie staropolskim[4].

Wybrane publikacje

  • Działalność dyplomatyczna Asverusa von Brandta w latach 1538–1547, Kielce 1991
  • Prusy Książęce a Polska, Litwa i Inflanty w połowie XVI wieku. Działalność dyplomatyczna Asverusa von Brandta w latach 1544–1558, Kielce 1992
  • Procesy o mordy rytualne w Polsce w XVI–XVIII wieku, Kielce 1995 (wraz z Zenonem Guldonem)
  • Asverus von Brandt 1509–1559. Życie i działalność dyplomatyczna w służbie księcia Albrechta pruskiego, Kielce 1996
  • Stosunki dyplomatyczne Polski z Rzeszą Niemiecką (1519–1556), Kielce 1998
  • Świętokrzyski słownik biograficzny. T. 1, Kielce 2002 (redaktor)
  • Handel zagraniczny Krakowa w połowie XVII wieku, Kraków 2002
  • Dzieje regionu świętokrzyskiego od X do końca XVIII wieku, Kielce 2004 (redaktor)
  • Procesy o czary w Prusach Książęcych (Brandenburskich) w XVI–XVIII wieku, Toruń 2007
  • Magia i czary. Polowanie na czarownice i czarowników w Prusach Książęcych w czasach wczesnonowożytnych, Toruń 2008
  • Albrecht von Brandenburg – Ansbach (1490-1568). Ostatni mistrz zakonu krzyżackiego i pierwszy książę „w Prusiech”, Olsztyn 2010
  • Historia powszechna. Wiek XVI–XVIII, Warszawa 2012 (wraz z Krzysztofem Mikulskim)
  • Kościół wobec czarów w Rzeczypospolitej w XVI-XVIII wieku (na tle europejskim), Warszawa 2016

Przypisy

  1. ↑ a b c Informator Instytutu Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, oprac. Jerzy Z, Pająk, Kielce 1999, s. 60-61
  2. ↑ Prof. dr hab. Jacek Wijaczka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2011-12-21].
  3. ↑ M.P. z 2003 r. nr 52, poz. 813.
  4. ↑ Prof. dr hab. Jacek Wijaczka. historia.umk.pl. [dostęp 2012-12-12].