Jacek Woszczerowicz

Jacek Woszczerowicz
Ilustracja
Jacek Woszczerowicz
Imię i nazwisko

Marian Jacek Woszczerowicz

Data i miejsce urodzenia

11 września 1904
Siedlce

Data i miejsce śmierci

19 października 1970
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

1. Luba Fischer,
2. Halina Kossobudzka

Lata aktywności

1925–1969

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Jacek Woszczerowicz jako Jemioł w filmie Testament profesora Wilczura (zapowiedź prasowa z 1939 r.)
Jacek Woszczerowicz jako szewc Leon w filmie Dwie godziny (1946)
Jacek Woszczerowicz jako żebrak w „Elektrze” J. Giraudoux na scenie Teatru Wojska Polskiego w Łodzi
Grób Jacka Woszczerowicza na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Marian Jacek Woszczerowicz (ur. 11 września 1904 w Siedlcach, zm. 19 października 1970 w Warszawie) – polski aktor charakterystyczny, teatralny, filmowy i radiowy, reżyser, wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Jeden z wybitnych polskich aktorów teatralnych i filmowych[1].

Życiorys

Był ochotnikiem w wojnie polsko-bolszewickiej. Ukończył Gimnazjum im. hetmana St. Żółkiewskiego w Siedlcach i studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, a także studia sceniczne w zespole „Reduty” w 1925. Występował w Poznaniu, Łodzi i innych miastach w Polsce.

W czasie wojny pracował i prowadził studio aktorskie przy Państwowym Polskim Teatrze w Grodnie (następnie w Białymstoku) w Białoruskiej SRR. Od 1941 pracował w Wilnie jako robotnik, ukrywając się pod fałszywym nazwiskiem, aby nie zostać zmuszonym do pracy w niemieckich oficjalnych teatrach.

Od 10 września 1944 był w zespole Teatru I Armii Wojska Polskiego, dołączył do niego w Lublinie na zaproszenie Tadeusza Wołowskiego, ówczesnego szefa Wydziału Teatralnego Resortu Kultury i Sztuki PKWN. Reżyserował Wesele Wyspiańskiego, była to jego pierwsza samodzielna praca reżyserska. Autorem muzyki do przedstawienia, które miało miejsce 29 listopada 1944 był Aleksander Barchacz[2][3].

Następnie przez Kraków i Katowice trafił do Łodzi. Po wojnie pracował krótko w Teatrze Śląskim i krakowskim Teatrze Starym. Od 1948 związany był z teatrami warszawskimi: Rozmaitościami (1948/1949), Polskim (1949–1952), Narodowym (1952–1958), Ateneum (od 1958 do śmierci).

Występował m.in. w takich sztukach jak Jarmark Jeana Anouilha, Martwa królowa Henry’ego de Montherlant, Za rzekę, w cień drzew Ernesta Hemingwaya, Ryszard III Szekspira (główna rola monarchy), Proces Kafki (jako Józef K.), Don Juan Moliera, Muchy Sartre’a, Kordian Słowackiego, czy Zemsta Fredry (jako Józef Papkin). Jego ostatnią rolą teatralną był Davies w sztuce Dozorca Harolda Pintera[4].

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 2 rz. 10 m. 8)[5].

Życie prywatne

Pierwszą żoną aktora była Luba Fischer, aktorka (znana pod imieniem Eliza Fischer lub pseudonimem Luba Ditris), pochodząca ze słynnej przed II wojną światową aktorskiej rodziny Fischerów. Zginęła w wieku 36 lat podczas Holokaustu.

Po raz drugi ożenił się z aktorką Haliną Kossobudzką. Mieli syna Dyzmę, który zginął w 1964 w Tatrach[6].

Filmografia

Odznaczenia i nagrody

Przypisy

  1. Jacek Woszczerowicz w serwisie Culture.pl
  2. Henryk Grzybowski: Aleksander Barchacz – starosta kłodzki, polityk i kompozytor. W: XIII Almanach Ziemi Kłodzkiej. Krystyna Oniszczuk-Awiżeń (red.). Kłodzko: Oficyna Wydawnicza Brama, 2022, s. 78. ISBN 978-83-60549-57-5.
  3. Jarosław Cymerman. Róg huka po lesie. Lubelskie spektakle Teatru Wojska Polskiego. „Artes Humanae”. 2017 (2). s. 144. DOI: 10.17951/artes.2017.2.143. ISSN 138-0745. (pol.). 
  4. Dozorca (The Caretaker), HaroldPinter.org (ang.).
  5. Juliusz Jerzy Malczewski: Cmentarz komunalny (dawny Wojskowy) na Powązkach. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1975, s. 29.
  6. Iwona Flisikowska: Jacek Woszczerowicz. Nie zszedł ze sceny, nawet gdy zginął jego syn. aleteia.pl, 2021-06-14. [dostęp 2022-04-23].
  7. 19 lipca 1954 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1458.
  8. 22 lipca 1952 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078.
  9. 8 maja 1946 „w uznaniu zasług położonych dla dobra Demokratycznej Polski w dziele zabezpieczenia porzuconego przez okupanta mienia, odbudowy i uruchomienia Miejskich Zakładów Użyteczności Publicznej, uczelni i licznych warsztatów pracy, jak również stworzenia życia gospodarczego i społecznego na terenie m. Łodzi” M.P. z 1946 r. nr 93, poz. 175.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Order Sztandaru Pracy 1 klasy BAR.svg
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
POL Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego BAR.png
Baretka Odznaki 1000-lecia Państwa Polskiego
Grob Jacka Woszczerowicza.JPG
Autor: Mzungu, Licencja: CC BY 3.0
Grób Jacka Woszczerowicza
Jacek Woszczerowicz - 3 - Film nr 03 - 1946-09-01.JPG
Jacek Woszczerowicz jako żebrak w "Elektrze" J. Gilraudoux na scenie Teatru Wojska Polskiego w Lodzi
Jlustracja Polska 27 08 1939 Testament prof Wilczura.jpg
Zapowiedź filmu "Testament profesora Wilczura", Jlustracja Polska 27.08.1939