Jack Britton

Jack Britton

William James Breslin

Pseudonim	The Boxing Marvel
Data i miejsce urodzenia	14 października 1885 Clinton
Data i miejsce śmierci	27 marca 1962 Miami
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	173 cm
Kategoria wagowa	półśrednia
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	344
Zwycięstwa	103
Przez nokauty	30
Porażki	29
Remisy	20

Jack Britton, pierw. William James Breslin (ur. 14 października 1885 w Clinton, zm. 27 marca 1962 w Miami^[1]) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półśredniej.

Kariera bokserska Brittona trwała przez ćwierć wieku: od 1905 do 1930. Większość walk, które stoczył, były rozegrane w formule no decision, czyli bez ogłoszenia werdyktu, o ile walka nie zakończyła się nokautem. Początkowo Britton nie osiągał znaczących sukcesów, zanim nie zaopiekował się nim Dan Morgan, który wymagał od swych podopiecznych ciężkich treningów i sportowego trybu życia^[1].

W 1906 Britton stoczył walkę no decision z Leo Houckiem, zdaniem prasy przegraną, a w 1909 dwukrotnie zmierzył się z tym pięściarzem, również no decision, według prasy oba razy remisując. W 1911 zremisował z Packeyem McFarlandem i przegrał z Williem Ritchiem. W 1913 stoczył m.in. dwie walki no decision z McFarlandem i po jednej z Kidem Gravesem i Mikiem Gloverem. Ten ostatni był uważany wówczas za zawodowego mistrza świata w wadze półśredniej. 19 stycznia 1914 Britton ponownie walczył no decision z Gloverem^[2], a później w wym roku dwukrotnie z Gravesem.

Britton (z prawej) i Ted Lewis

26 marca 1915 stoczył walkę no decision z Tedem „Kidem” Lewisem, którą zdaniem prasy wygrał. Był to pierwszy z 20 pojedynków pięściarskich między tymi bokserami, które trwały do 1921. 22 czerwca tego roku w Bostonie pokonał Glovera na punkty i zdobył tytuł zawodowego mistrza świata w wadze półśredniej^[3], jednak już w następnej walce 31 sierpnia stracił go po porażce z Lewisem, który wygrał również walkę rewanżową. W 1916 Britton najpierw stoczył dwie walki no decision z Lewisem^[4][5], a 24 kwietnia 1916 w Nowym Orleanie pokonał Lewisa na punkty i odzyskał pas mistrza świata^[6].

Po sześciu kolejnych walkach no decision z Lewisem Britton stracił tytuł mistrza świata wagi półśredniej przegrywając z nim na punkty 25 czerwca 1917 w Dayton^[7]. Po serii pojedynków no decision odzyskał ten pas znowu nokautując Lewisa w 9. rundzie 17 marca 1919 w Canton^[8]. W obronie tytułu stoczył 13 walk, głównie no decision, w tym z wygraną na punkty z Lewisem 7 lutego 1921 w Madison Square Garden w Nowym Jorku^[9], a także wygraną przez dyskwalifikację za faul z mistrzem świata w wadze lekkiej Bennym Leonardem 26 czerwca 1922^[10]. 1 listopada 1922 w Madison Square Garden w Nowym Jorku Mickey Walker pokonał Brittona na punkty i został zawodowym mistrzem świata w wadze półśredniej^[11]. Britton walczył jeszcze do 1930, ale nigdy już nie zmierzył się w pojedynku o tytuł mistrza świata.

Walka Brittona z Mickeyem Walkerem z 1922 była inspiracją dla Ernesta Hemingwaya do napisania opowiadania Pięćdziesiąt kawałków^[12].

Britton został wybrany w 1990 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.

Przypisy

Bibliografia

• James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 74-75. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.)
• Jack Britton, International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-03-14]  (ang.).
• Jack Britton (William James Breslin) (the „Boxing Marvel”), The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-03-14]  (ang.).
• Wykaz walk zawodowych Brittona, boxrec.com [dostęp 2015-03-14]  (ang.).
• Jack BRITTON, Sport & Note [dostęp 2015-03-14]  (ang.).
• Jack Britton w bazie IMDb (ang.)