Jack Lisowski

Jack Lisowski
Ilustracja
Pseudonim

Jackpot

Data i miejsce urodzenia

25 czerwca 1991
Cheltenham

Gra zawodowa

od 2010

Najwyższy ranking

10 (Marzec 2021, Maj 2022)

Bieżący ranking12 (stan na 2022-10-23 aktualizacja)
Najwyższy break

147 (kwalifikacje do UK Championship 2012)

Jack Lisowski (ur. 25 czerwca 1991 w Cheltenham, Anglia) – angielski snookerzysta pochodzenia ukraińskiego[1]. Plasuje się na 30 miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 260[2].

Kariera amatorska

W 2007 roku w turnieju Junior Pot Black zajął 2. miejsce, przegrywając w finale z Mitchellem Mannem[3].

W sezonie 2008/2009 zajął 2. miejsce w szóstym turnieju z cyklu International Open Series przegrywając w finale z Xiao Guodongiem. Ostatecznie w rankingu PIOS na koniec sezonu zajął 23. miejsce.

W 2009 roku został nagrodzony stypendium Paul Hunter Scholarship, co dało mu możliwość ćwiczeń w World Snooker Academy w Sheffield.

W sezonie 2009/2010 wygrał pierwszy i ósmy turniej z cyklu International Open Series i na koniec sezonu zajął pierwsze miejsce w rankingu PIOS.

Kariera zawodowa

Jack Lisowski do grona profesjonalistów dołączył w 2010 roku dzięki zajęciu pierwszego miejsca w rankingu PIOS w sezonie 2009/2010[4].

Pierwszy sezon jako zawodowiec – 2010/2011

W kwalifikacjach do Shanghai Masters 2010 przegrał już w pierwszej rundzie z Jamesem McBainem 3-5.

Kwalifikacje do Welsh Open 2011 przeszedł bez większych problemów[5][6]. Dzięki swojej pozycji w rankingu mógł zacząć turniej dopiero od drugiej rundy kwalifikacji. Najpierw pokonał Liama Highfielda (4-1), aby w następnym meczu jeszcze łatwiej uporać się z doświadczonym Fergalem O’Brienem (4-0). Problem pojawił się w ostatniej rundzie, wraz z długim i ciężkim pojedynkiem z Martinem Gouldem, który jednak rozstrzygnął w ostatnim frejmie na swoją korzyść.

W fazie zasadniczej natrafił na najlepszego zawodnika ostatnich lat Johna Higginsa. Higgins nie spodziewał się tak trudnego pojedynku. Podobnie jak w ostatnim pojedynku w kwalifikacjach potrzebne było aż 7 frejmów i mało brakowało, aby Szkot przegrał ten mecz. Ostateczny wynik to 4-3 dla Higginsa.

Najlepszy występ w sezonie 2010/2011 Lisowski zaliczył podczas trzeciego turnieju serii Players Tour Championship, gdzie wygrał 6 kolejnych pojedynków, w tym odniósł bardzo cenne zwycięstwo nad Markiem Selby, by dopiero w finale ulec gładko 0-4 Tomowi Fordowi.

Na początku maja 2011 odebrał nagrodę dla najlepszego debiutanta sezonu, który zakończył na 52. pozycji listy rankingowej[7].

Pozostałe sezony

W sezonie 2012/2013 największym sukcesem było pierwsze w karierze dojście do ćwierćfinału dużego turnieju rankingowego (było to China Open 2013). Osiągnięcie to udało mu się powtórzyć dopiero 4 lata później, w Gibraltarze. W październiku w Shanghai Masters 2017 doszedł do półfinału. W następnym roku ponownie znalazł się w ćwierćfinale, w turniejach English Open i China Open[8].

Sezon 2018/2019 rozpoczął od pierwszego udziału w finale turnieju rankingowego – w Riga Masters musiał uznać wyższość Neila Robertsona, który zwyciężył 5-2[9]. Potem regularnie dochodził do ćwierćfinałów, a w turnieju International Championship 2018 zagrał nawet w półfinale, gdzie znowu zmierzył się z Robertsonem i przegrał 9 do 7[8]. W finale China Open, rozegranym 7 kwietnia 2019 w Pekinie, przegrał 4-11 z Neilem Robertsonem[10][11].

Występy w turniejach w całej karierze[8]

Tournaments2010/
11
2011/
12
2012/
13
2013/
14
2014/
15
2015/
16
2016/
17
2017/
18
2018/
19
2019/
20
2020/
21
2021/
22
2022/
23
Rankings[a][12][b]524035425339542611141410
Turnieje rankingowe
Riga Masters[c]Nie rozegranoMR2R3RF3RNie roz.
International ChampionshipNie roz.LQ1RLQ2RLQ3RSF1RNie roz.
China ChampionshipNie rozegranoNRLQ2R2RNie roz.
Championship League SnookerNie-rank.RRARR
European MastersNie rozegranoLQ3RQFLQ2R1R2R
British OpenNie rozegrano1R3R
Northern Ireland OpenNie rozegrano4R2R3R1R1R2RLQ
UK ChampionshipLQLQ1R1R3R3R1R2R4R3RQFQF
Scottish OpenNie roz.MRNie roz.1R1R2RF2RLQ
English OpenNie rozegrano1RQF3R3R2RLQ
World Open[d]LQLQLQLQNie roz.LQ1RQF3RNie roz.
World Grand PrixNie rozegranoNRDNQDNQ2R1R1RF2R
Shoot-OutNie-rank.4R1RA3R1R2R
German Masters1RLQLQ2RLQLQLQ1R1RLQFLQ
Welsh Open1RLQLQ3R1R2R1R3R4R3R4RSF
Players Championship[e]1R2R2RDNQDNQDNQDNQDNQQFDNQQFDNQ
Turkish MastersNie rozegrano2R
China OpenLQLQQF1R2R2RLQQFFNie roz.
WST Pro SeriesNie rozegranoRRNie roz.
Indian OpenNie roz.LQLQNH1R1R1RNie rozegrano
Gibraltar OpenNie rozegranoMRQF4R2R3RF3R
Tour ChampionshipNie rozegranoDNQDNQQFDNQ
Mistrzostwa świataLQLQ1RLQLQLQLQ2R1R1R2RQF
Turnieje nie-rankingowe
Paul Hunter ClassicMinor-Rank.Rank.ANie roz.
Shanghai MastersRank.NHQFNie roz.
The MastersAAAAAAAA1R1RA1R
Byłe turnieje rankingowe
Wuxi ClassicNon-RankingLQ2R2RNie rozegrano
Australian Goldfields OpenNHLQ1RA1R1RNie rozegrano
Shanghai MastersLQ1RLQLQ1RLQLQSFNie-rank.
Paul Hunter ClassicMinor-Rank.3R2RQFNie-rank.
Byłe turnieje nie-rankingowe
Shoot-OutA1R3R1R1R3RRank.
Championship League SnookerAAAAAAAAFRRRank.
Legenda
LQodpadł w kwalifikacjach#Rodpadł we wczesnej fazie turnieju
(WR = runda dzikich kart, RR = faza grupowa)
QFprzegrał w ćwierćfinale
SFprzegrał w półfinaleFprzegrał w finaleWzwycięstwo
DNQnie zakwalifikował sięAnie brał udziałuWDzrezygnował w trakcie turnieju
NH / Nie roz.Turniej nie odbył się.
NR / Nie-rank.Turniej nie był zaliczany jako rankingowy.
R / Rank.Turniej był zaliczany jako rankingowy.
MR / Minor-Rank.Turniej był zaliczany jako mniejszy rankingowy.

Statystyka zwycięstw

Amatorskie

  • International Open Series 2009/2010 – Turniej I
  • International Open Series 2009/2010 – Turniej VIII

Uwagi

  1. Pokazuje ranking na początku sezonu
  2. Nowi zawodnicy w Main Tourze nie mają przypisanego rankingu.
  3. Turniej nosił nazwę Riga Open (w sezonach: 2014/2015–2015/2016).
  4. Turniej zmieniał nazwę: World Open (w sezonie 2010/2011) oraz Haikou World Open (2011/2012–2013/2014).
  5. Turniej nosił nazwę Players Tour Championship Grand Finals (2010/2011–2012/2013).

Przypisy

  1. Jack Lisowski Q & A. jack-lisowski.com. [dostęp 2011-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-15)].
  2. 100+ Centuries, snookerinfo (ang.).
  3. Chris Turner’s Snooker Archive: Pot Black, Junior Pot Black. [dostęp 2010-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-16)].
  4. globalsnooker.com: 2009–10 PIOS Rankings. [dostęp 2010-06-06].
  5. eurosport.pl: Lisowski imponuje. Welsh Open 2010–2011 – Snooker – Eurosport. [dostęp 2011-02-13]. (pol.).
  6. eurosport.pl: Lisowski wymiata. [dostęp 2011-02-13]. (pol.).
  7. eurosport.pl: Wręczono nagrody dla postaci sezonu 2010/11. [dostęp 2011-05-07].
  8. a b c Jack Lisowski. snooker.org. [dostęp 2019-02-19]. (ang.).
  9. Robertson Rules In Riga – World Snooker, „World Snooker”, 29 lipca 2018 [dostęp 2018-07-30] (ang.).
  10. Robertson storms to Beijing victory, worldsnooker (ang.).
  11. Matches, worldsnooker. livescores.worldsnookerdata.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-10)]. (ang.).
  12. Snooker.org: Ranking History. [dostęp 2011-02-06].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Billiards pictogram.svg
Autor: KylieTastic, Licencja: CC BY-SA 3.0
Billiards pictogram
Jack Lisowski PHC 2016.jpg
Autor: Benutzer:Bill da Flute, Licencja: CC BY-SA 3.0
Jack Lisowski beim Paul Hunter Classic 2016