Jack Russell terrier

Jack Russell terrier

Kraj patronacki	Wielka Brytania/Australia
Wymiary
Wysokość	25–30 cm (psy i suki)[1]
Masa	5–6 kg (psy i suki)[1]
Klasyfikacja
FCI	Grupa III, Sekcja 2 wzorzec nr 345
ANKC	Grupa 2 (Terriers)
NZKC	Terriers
UKC	Grupa 7 – Terrier
Wzorce rasy
FCI ANKC NZKC UKC

Szczenię rasy Jack Russell terrier

Jack Russell terrier – jedna z ras psów należąca do grupy terierów w sekcji teriery krótkonożne uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI)^[2]. Podlega próbom pracy^[3].

Rys historyczny

Rasa powstała z angielskiej rasy parson Jack Russell terrier, podzielonej w 2000 r. na dwie osobne rasy: wysokonożnego parsona i niskonożnego jacka. Obie odmiany były kształtowane przez tego samego hodowcę – zapalonego myśliwego, pastora Johna Russella^[4] (zwanego Jackiem; ur. 1795, zm. 1883). Suka Trump była dla niego wzorem przyszłej rasy^[5]. Nazwa parson Russell została ustalona przez American Kennel Club (AKC), zaś cała rasa Jack Russell terrier uformowała się już w Australii.

Wygląd

Budowa

Jack Russell terrier jest psem niewielkich rozmiarów o zwinnej sylwetce średniej wielkości. Ogon jest osadzony wysoko, lędźwie są lekko łukowate. Żuchwa i szczęki tego teriera są mocne, zgryz nożycowy, trufla nosowa czarna, płytki stop, oczy w kształcie migdałów, a uszy – płatków róż i ściśle przylegające do głowy^[6]. Skóra jest elastyczna i gruba; ciało nie jest ani delikatne, ani zbyt muskularne.
Mierzą od 25 do 30 cm^[7]. Odmiana parson Russell terrier jest nieco wyższa od Jack Russell terriera, ze względu na dłuższe nogi (z reguły cięższy o ok. 1–1,5 kg).

Szata i umaszczenie

Sierść jest dominująco biała z niewielkimi znaczeniami brązowymi, rudobrązowymi lub czarnymi. Czasami większością są brązowe plamy. Znaczone są głowa i nasada ogona. Występują również osobniki całkiem białe.
Szata musi być ostra. Ze względu na jej rodzaj występują odmiany:

• krótkowłosa – włos krótki, przylegający
• złamana – włos średniej długości, układający się w jednym kierunku, twardy – „dziczy”
• szorstkowłosa – włos dosyć długi, ułożenie w różnych kierunkach.

Zachowanie i charakter

Jack Russell terrier jest psem radosnym, czujnym, bezkompromisowym, lojalnym, aktywnym, inteligentnym^[8], skłonnym do nagłej ekscytacji i wykazywania uporu; ma silny instynkt łowiecki. Pierwotnie był jednym z nielicznych terierów, których zadaniem podczas polowania nie było zabicie zwierzyny, lecz jedynie wypłoszenie jej z kryjówki^[6]. Należy go wcześnie przyzwyczajać do innych psów, gdyż jako dorosły pies może być wobec nich nieprzyjazny. Łatwo dostosowuje się do nowych sytuacji i odmiennych warunków życia. Podczas pracy na polowaniu charakteryzuje się odwagą oraz wytrwałością. Zadania traktuje jak nowe wyzwania i realizuje je z zapalczywością. Atrakcją jest dla niego pościg za szybko poruszającym się celem, najlepiej małą piłką lub frisbee. Wymaga wiele ruchu, poświęconego czasu i uwagi swojego opiekuna, a także konsekwencji w układaniu i tresurze. Jest psem rodzinnym, lubi zabawy ze starszymi dziećmi^[9][10]. Zabawa z małymi dziećmi powinna się odbywać pod kontrolą rodziców, gdyż pies ma skłonności do gwałtownego, szybkiego poruszania się. Jack Russell terriery najczęściej są czujne, lecz nie są nadmiernie szczekliwe: zazwyczaj szczekają gdy wyczuwają zagrożenie lub podczas zabawy. Są bardzo przywiązane do właściciela.

Ta rasa znalazła się na czele rankingu psów najczęściej atakujących ludzi, który stworzył brytyjski „Dogs Today”^[11]. Z drugiej strony znane są też odwrotne przypadki, np. około 10-letni Jack Russell terrier o imieniu George pochodzący z Taranaki w Nowej Zelandii otrzymał wysokie międzynarodowe odznaczenie po tym jak stanął w obronie grupy pięciorga dzieci, odnosząc ciężkie rany w walce z dwoma pit bull terrierami, która miała miejsce 29 kwietnia 2007. Obrażenia były tak poważne, iż podjęto decyzję o uśpieniu psa^{[12][13][14][15]}.

Zdrowie i pielęgnacja

Psy tej rasy są mało wymagające w utrzymaniu i pielęgnacji. Aby zachować psa w dobrej kondycji fizycznej na każde 5 cm wysokości powinien przypadać 1 kg masy ciała, czyli pies o wysokości 25 cm powinien ważyć maksymalnie 5 kg.
Jack Russelle są krzepkie i długowieczne; powinny być szczupłe i zwinne. Mogą żyć około 15 lat^[16]. Rzadko chorują na choroby genetyczne^[17]. Jedną z takich chorób jest zwichnięcie rzepki kolanowej – nieleczona może prowadzić do artretyzmu. Badania wykazały, iż suki są na nią bardziej podatne. Kolejne to choroba Legga-Calvégo-Perthesa, choroba von Willebranda czy głuchota u psów całkowicie białych. Luksacja soczewki może pojawić się w ogólności u terierów w zaawansowanym wieku.

Użytkowość

Wykorzystywane jako psy myśliwskie w charakterze norowców pracujących w norach lisów (wypłaszających zwierzę z kryjówki)^[18]. W Irlandii często używane są na wsi do tępienia szczurów i pilnowania obejścia. W tym kraju rozgrywane są także co roku zawody jack russelli w łapaniu szczurów w stodołach. Energiczność i wytrwałość, jakimi obdarzone są te psy, pozwala im na uczestnictwo w ćwiczeniach agility.

W kulturze

Psy rasy Jack Russell terrier pojawiły się w wielu produkcjach filmowych; rasa zawdzięcza swoją popularność m.in. filmowi Maska oraz jej kontynuacji Son of the mask^[19].

Przypisy

Bibliografia

• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
• David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.

Linki zewnętrzne

• Jack Russell Terrier – opis rasy w Atlasie Psów