Jack Sock
_(52129557573).jpg) | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 24 września 1992 | ||||||||||||
| Wzrost | 191 cm | ||||||||||||
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | ||||||||||||
| Status profesjonalny | 2011 | ||||||||||||
| Zakończenie kariery | aktywny | ||||||||||||
| Trener | |||||||||||||
| Gra pojedyncza | |||||||||||||
| Wygrane turnieje | 4 | ||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 8 (20 listopada 2017) | ||||||||||||
| Australian Open | 3R (2017) | ||||||||||||
| Roland Garros | 4R (2015) | ||||||||||||
| Wimbledon | 3R (2016, 2022) | ||||||||||||
| US Open | 4R (2016) | ||||||||||||
| Gra podwójna | |||||||||||||
| Wygrane turnieje | 17 | ||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 2 (10 września 2018) | ||||||||||||
| Australian Open | QF (2016) | ||||||||||||
| Roland Garros | QF (2015) | ||||||||||||
| Wimbledon | W (2014, 2018) | ||||||||||||
| US Open | W (2018) | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Jack Sock (ur. 24 września 1992 w Lincoln) – amerykański tenisista, zwycięzca wielkoszlemowych Wimbledonu 2014, 2018 i US Open 2018 w grze podwójnej oraz US Open 2011 w grze mieszanej, zwycięzca kończącego sezon ATP Finals 2018 w grze podwójnej, mistrz olimpijski z Rio de Janeiro (2016) w grze mieszanej i brązowy medalista w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Grając jeszcze jako junior, Sock w roku 2010 wygrał juniorską edycję US Open. Spotkanie finałowe zakończyło się zwycięstwem Socka nad Denisem Kudlą.
Jako zawodowiec Amerykanin w grze pojedynczej wygrał cztery turnieje oraz przegrał cztery finały.
W grze podwójnej zwyciężył w siedemnastu turniejach rangi ATP Tour, w tym w 2014 i 2018 na Wimbledonie i w 2018 na US Open. Sock również dziesięć razy został pokonany w deblowych finałach.
We wrześniu 2011 roku, podczas US Open, wspólnie z Melanie Oudin triumfowali w mikście. Po drodze wyeliminowali m.in. Liezel Huber i Boba Bryana, natomiast w finale wynikiem 7:6(4), 4:6, 10–8 Giselę Dulko oraz Eduarda Schwanka[1].
We wrześniu 2015 roku zadebiutował w reprezentacji Stanów Zjednoczonych w Pucharze Davisa.
W sierpniu 2016 roku Sock zdobył wspólnie z Bethanie Mattek-Sands złoty medal igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w konkurencji gry mieszanej po pokonaniu pary Venus Williams–Rajeev Ram 6:7(3), 6:1, 10–7. Wspólnie ze Steve’em Johnsonem wywalczył brązowy medal w deblu. Mecz o udział w finale przegrali z parą Florin Mergea–Horia Tecău, natomiast pojedynek o medal brązowy wygrali 6:2, 6:4 z Danielem Nestorem i Vaskiem Pospisilem.
Najwyższą pozycją Socka wśród singlistów w rankingu ATP było 8. miejsce (20 listopada 2017), a deblistów – 2. pozycja (10 września 2018).
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (4–4)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 12 kwietnia 2015 | Houston | Ceglana |  Sam Querrey | 7:6(9), 7:6(2) |
| Finalista | 1. | 25 października 2015 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Tomáš Berdych | 6(1):7, 2:6 |
| Finalista | 2. | 16 stycznia 2016 | Auckland | Twarda |  Roberto Bautista-Agut | 1:6, 0:1 krecz |
| Finalista | 3. | 10 kwietnia 2016 | Houston | Ceglana |  Juan Mónaco | 6:4, 3:6, 5:7 |
| Finalista | 4. | 23 października 2016 | Sztokholm | Twarda (hala) | Juan Martín del Potro | 5:7, 1:6 |
| Zwycięzca | 2. | 14 stycznia 2017 | Auckland | Twarda |  João Sousa | 6:3, 5:7, 6:3 |
| Zwycięzca | 3. | 26 lutego 2017 | Delray Beach | Twarda |  Milos Raonic | walkower |
| Zwycięzca | 4. | 5 listopada 2017 | Paryż | Twarda (hala) |  Filip Krajinović | 5:7, 6:4, 6:1 |
Gra podwójna (17–10)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 24 lutego 2013 | Memphis | Twarda (hala) | James Blake | Bob Bryan Mike Bryan | 1:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 3 marca 2013 | Delray Beach | Twarda | James Blake |  Maks Mirny Horia Tecău | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 5 lipca 2014 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Vasek Pospisil | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(5), 6:7(3), 6:4, 3:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 3. | 27 lipca 2014 | Atlanta | Twarda | Vasek Pospisil | Steve Johnson Sam Querrey | 6:3, 5:7, 10–5 |
| Finalista | 2. | 17 sierpnia 2014 | Cincinnati | Twarda | Vasek Pospisil | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 2:6 |
| Finalista | 3. | 19 października 2014 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Treat Huey | Eric Butorac Raven Klaasen | 4:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 22 marca 2015 | Indian Wells | Twarda | Vasek Pospisil |  Simone Bolelli Fabio Fognini | 6:4, 6:7(3), 10–7 |
| Finalista | 4. | 4 kwietnia 2015 | Miami | Twarda | Vasek Pospisil | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 6:1, 8–10 |
| Zwycięzca | 5. | 11 października 2015 | Pekin | Twarda | Vasek Pospisil | Daniel Nestor Édouard Roger-Vasselin | 3:6, 6:3, 10–6 |
| Zwycięzca | 6. | 25 października 2015 | Sztokholm | Twarda (hala) | Nicholas Monroe |  Mate Pavić Michael Venus | 7:5, 6:2 |
| Finalista | 5. | 8 listopada 2015 | Paryż | Twarda (hala) | Vasek Pospisil | Ivan Dodig Marcelo Melo | 6:2, 3:6, 5–10 |
| Finalista | 6. | 19 marca 2016 | Indian Wells | Twarda | Vasek Pospisil | Nicolas Mahut Pierre-Hugues Herbert | 3:6, 6:7(5) |
| Finalista | 7. | 15 maja 2016 | Rzym | Ceglana | Vasek Pospisil | Bob Bryan Mike Bryan | 6:2, 3:6, 7–10 |
| Finalista | 8. | 9 października 2016 | Pekin | Twarda |  Bernard Tomic | Pablo Carreño-Busta Rafael Nadal | 7:6(6), 2:6, 8–10 |
| Zwycięzca | 7. | 16 października 2016 | Szanghaj | Twarda | John Isner |  Henri Kontinen John Peers | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 8. | 30 października 2016 | Bazylea | Twarda (hala) | Marcel Granollers |  Robert Lindstedt Michael Venus | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 9. | 1 kwietnia 2017 | Miami | Twarda | Nicholas Monroe |  Łukasz Kubot Marcelo Melo | 5:7, 3:6 |
| Finalista | 10. | 8 października 2017 | Pekin | Twarda | John Isner | Henri Kontinen John Peers | 3:6, 6:3, 7–10 |
| Zwycięzca | 9. | 25 lutego 2018 | Delray Beach | Twarda | Jackson Withrow | Nicholas Monroe John-Patrick Smith | 4:6, 6:4, 10–8 |
| Zwycięzca | 10. | 17 marca 2018 | Indian Wells | Twarda | John Isner | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(4), 7:6(2) |
| Zwycięzca | 11. | 26 maja 2018 | Lyon | Ceglana | Nick Kyrgios | Roman Jebavý Matwé Middelkoop | 7:5, 2:6, 11–9 |
| Zwycięzca | 12. | 14 lipca 2018 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Mike Bryan | Raven Klaasen Michael Venus | 6:3, 6:7(7), 6:3, 5:7, 7:5 |
| Zwycięzca | 13. | 7 września 2018 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Mike Bryan | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:3, 6:1 |
| Zwycięzca | 14. | 18 listopada 2018 | Londyn | Twarda (hala) | Mike Bryan | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 5:7, 6:1, 13–11 |
| Zwycięzca | 15. | 18 lipca 2021 | Newport | Trawiasta | William Blumberg | Austin Krajicek Vasek Pospisil | 6:2, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 16. | 19 marca 2022 | Indian Wells | Twarda | John Isner |  Santiago González Édouard Roger-Vasselin | 7:6(4), 6:3 |
| Zwycięzca | 17. | 7 sierpnia 2022 | Waszyngton | Twarda | Nick Kyrgios | Ivan Dodig Austin Krajicek | 7:5, 6:4 |
Gra mieszana (2–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 11 września 2011 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Melanie Oudin | Gisela Dulko Eduardo Schwank | 7:6(4), 4:6, 10–8 |
| Zwycięzca | 2. | 14 sierpnia 2016 | Rio de Janeiro | Twarda | Bethanie Mattek-Sands | Venus Williams Rajeev Ram | 6:7(3), 6:1, 10–7 |
Przypisy
- ↑ American teenagers win U.S. Open mixed doubles (ang.). reuters.com, 9 września 2011. [dostęp 2011-12-08].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
.svg)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flaga Finlandii
