Jacob Backer

Jacob Backer, Johannes Lutma

Jacob Adriaensz Backer (ur. w 1608 w Harlingen, zm. 27 sierpnia 1651 w Amsterdamie) – holenderski malarz i rysownik okresu baroku, uczeń i współpracownik Rembrandta.

Początkowo był uczniem Lamberta Jacobsza w Leeuwarden. W 1633 przeniósł się do Amsterdamu, gdzie spędził resztę życia.

Malował sceny religijne, mitologiczne i historyczne oraz portrety indywidualne i grupowe. Jego twórczość wykazuje wpływy Rembrandta, Fransa Halsa oraz caravaggionistów utrechckich.

Wybrane dzieła

Głowa łysego starca z profilu (ok. 1635) – St. Petersburg, Ermitaż,
Granida i Daifilo (ok. 1635) – St. Petersburg, Ermitaż,
Kompania strzelecka kapitana Cornelisa de Graeff i porucznika Hendricka Lawrensza (1642) – Amsterdam, Rijksmuseum,
Odpoczynek Diany (1649) – St. Petersburg, Ermitaż,
Portret Johannesa Lutmy (1639-51) – Amsterdam, Rijksmuseum,
Portret kobiety (ok. 1650) – Los Angeles, J. Paul Getty Museum,
Portret młodzieńca w fantastycznym stroju (ok. 1640) – St. Petersburg, Ermitaż,
Portret staruszki (1632) – Londyn, Wallace Collection,
Sąd Ostateczny (ok. 1580) – Antwerpia, Katedra,
Studium dziewczyny w typie Saskii (ok. 1633) – Warszawa, Muzeum Narodowe.

Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe; Wydaw. Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-221-0686-6.