Jacques Bergier

Ten artykuł od 2009-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jacques Bergier fr: ʒak bɛʀʒie - ros. Яков Михайлович Бергер, (ur. 8 sierpnia 1912 w Odessie, zm. 23 listopada 1978 w Paryżu) – alchemik, szpieg, dziennikarz i pisarz narodowości francuskiej i polskiej.

Był z wykształcenia chemikiem i poświęcił się badaniom naukowym, szczególnie w dziedzinie chemii nuklearnej. W r. 1936 odkrył we współpracy z fizykiem atomowym, André Helbronnerem sposób użycia ciężkiej wody do hamowania elektronów i wykonuje pierwszą syntezę pierwiastka naturalnego, polonu.

W czasie II wojny światowej wstąpił w Lyonie do partyzantki, był członkiem "trio inżynierów", następnie siatki Marco-Polo. Dzięki dostarczonym przez niego informacjom, przekazanym do Londynu jego siatka przyczyniła się do zbombardowania Peenemünde, niemieckiej eksperymentalnej bazy rakiet V2 Jacques Bergier interesował się alchemią we Francji co wyraził w książce napisanej wspólnie z Louis Pauwelsem - Le Matin des Magiciens (Poranek Magów), wydanie Gallimard w r. 1960. Twierdził też, że spotkał alchemika Fulcanelliego i opublikował wywiad, w którym sam Fulcanelli przewiduje działanie bomby atomowej (wywiad przeprowadzony na osiem lat przed zniszczeniem Hiroszimy). Bergier znany jest ze swoich zainteresowań poza naukowych, niektóre jego książki zaliczane są do ezoteryki i literatury science-fiction, inne do literatury szpiegowskiej.

Jacques Bergier wierzył w istnienie istot pozaziemskich, a także w ich wpływ na życie ludzi już od najdawniejszych czasów. Razem z Louis Pauwelsem tworzył literaturę nazwaną "realizmem fantastycznym". Uważał jednak, że dziedzina badań nad tymi odrzucanymi przez oficjalną naukę wymaga ścisłego rygoru naukowego i tym się zajmował. Dla przykładu: nie wierzył w bajki o latających spodkach w powszechnym rozumieniu tego terminu, lecz zajmował się wyjaśnianiem fenomenu w sposób innowacyjny^[1].

Przypisy