Jacques Curie
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 29 października 1855 Paryż | |
| Data i miejsce śmierci | 19 lutego 1941 Montpellier | |
| Zawód, zajęcie | fizyk mineralog | |
| Tytuł naukowy | profesor | |
| Alma Mater | Uniwersytet w Montpellier | |
| Krewni i powinowaci | Pierre Curie (brat) Maria Skłodowska-Curie (szwagierka) Irène Joliot-Curie (bratanica) Ève Curie (bratanica) | |
Paul-Jacques Curie (ur. 29 października 1855 w Paryżu, zm. 19 lutego 1941 w Montpellier)[1] – francuski fizyk, profesor mineralogii na Uniwersytecie w Montpellier[2].
Życiorys
Był starszym bratem Pierre'a, szwagrem Marii Skłodowskiej oraz stryjem ich córek Irène Joliot-Curie i Ève Curie. Karierę naukową zaczynał jako preparator w pracowni Charles'a Friedela (odkrywca reakcji Friedela-Craftsa) w Laboratorium Mineralogii na Sorbonie. Wspólną pracę obu braci umożliwił Paul Desains z Laboratorium Fizyki na Sorbonie. W 1880 roku Jacques i Pierre odkryli podczas badań wpływu naprężeń mechanicznych na własności piroelektryków zjawisko piezoelektryczne[3].
Przypisy
- ↑ Louis Dulieu: La Faculté des sciences de Montpellier: de ses origines à nos jours. Presses universelles, 1981, s. 151.
- ↑ John E. Senior – Marie and Pierre Curie (Sutton Publishing, 1998; ISBN 978-0-7509-1527-4)
- ↑ Francis A. Duck – Publikacje braci Curie o piezoelektryczności (Journal of Oncology 2010; volume 60)
Media użyte na tej stronie
Curie, Jacques und Pierre mit Eltern.jpg
Jacques Curie (1856-1941, links) mit seinem Bruder Pierre Curie (1859-1906) und seinen Eltern Eugène Curie (1827-1910) und Sophie-Claire Depouilly (1832-1897)
Jacques Curie (1856-1941, links) mit seinem Bruder Pierre Curie (1859-1906) und seinen Eltern Eugène Curie (1827-1910) und Sophie-Claire Depouilly (1832-1897)