Jacques Dudon

Jacques Dudon gra na dysku fotosonicznym

Jacques Dudon (ur. 23 kwietnia 1951 w Villecresnes) – francuski kompozytor stroju naturalnego i wynalazca instrumentów. Jest najbardziej znany dzięki wynalezieniu serii instrumentów – dysków fotosonicznych (disque photosonique) w latach 80. XX wieku, które wytwarzają dźwięk z modulowanego światła (źródło światła świeci poprzez pomalowane szklane dyski; powstałe wzory światła są przenoszone przez fotokomórki i zamieniane na napięcie, które następnie może być traktowane jako sygnał dźwiękowy).

Produkcja syntetycznego dźwięku przy użyciu tego sposobu była wykorzystywana w instrumentach „optosonicznych” od początku XX wieku (na przykład w pianinie optotonicznym). Jednak metoda Dudona wyróżnia się generowaniem tonu, który jest produkowany poprzez nakładanie dwóch lub trzech dysków oraz możliwościami, jakie ten sposób daje dla zmian w barwie dźwięku poprzez ręczne spowalnianie jednego lub więcej dysków i w ten sposób wpływanie na kształt fali.    

W latach 70. XX wieku Dudon stworzył 150 instrumentów wodnych o nazwie „aquaphones” (które opisał w swojej książce La Musique De L'eau[1]), w tym „flutabullum”, system transformacji dźwięków fletu poprzez nagrywanie ich pod wodą)[2].

Aktualnie jest przewodniczącym Atelier d'Exploration Harmonique (AEH) w Oasis de Lentiourel w Saint-Affrique na południu departamentu Aveyron, gdzie m.in. organizuje szkolenia (Intonation juste, Sons et Couleurs Harmoniques, Création d'instruments, Zomes Fibonacci itd.) oraz festiwal „Noces harmoniques”.

Aquavina

Aquavina jest eksperymentalnym instrumentem muzycznym stworzonym przez Jacques’a Dudon[3].

Jest to rodzaj dulcymeru z Appalachów, ale z obudową metalowego rezonatora częściowo wypełnioną wodą. Osoba grająca na instrumencie będzie ożywiać instrument podczas gry a wynikiem jest stały efekt faz akustycznych  wewnątrz składowej harmonicznej urządzenia.

Dyskografia

  • Dédicace, album 33 t., Tin Pan Alley, 1979, z: Sugar Blue, Larry Corryell, Didier Malherbe, Jean-Philippe Rykiel, Martin St-Pierre, itd.
  • Tusk, muzyka do filmu Alejandro Jodorowsky’ego, 1980, dostępna tylko z filmem
  • Musique de l'eau, kaseta, 1983, kompozycje akustyczne całkowicie zrealizowane przy pomocy instrumentów wodnych: Bulles harmoniques I et II, Fleurs d'eau, Naïades, Tambours de pluie, Pilippine, Dans les rêves du Petit Poucet itd.
  • Lumières audibles, CD, 1996, synteza fotosoniczna, projekt wybrany przez Komitet Ekspertów Regionalnych do spraw tworzenia dźwięku w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, osiągnięty z pomocą Rady Regionalnej i DRAC PACA : Sumer, Fleurs de lumière, Hexagrammes
  • Gravikords, whirlies & pyrophones, książka wraz z CD, Bart Hopkin, 1996 : Naïades, aquavina – Ellipsis Arts, Nowy Jork
  • Bâtons-Bouteilles, 9 minutowy film, 1997, Déna Sardet
  • 30 ans d'agitation musicale en France, potrójne CD, Ed. SPALAX, 1997 : Érosion distillée (1969) & Langues de feu (extr. de „Sumer”, 1992)
  • J.I.M.'98, extraits des créations, CD, 1998 : Estrangetés & Arabesques (32 min 17 s) & „L'Appel des Elfes” (7 min 35 s)
  • Noces harmoniques 2001, CD, 2001 : improwizacje wraz z: Tara, Yannick Grazzi, Alexandre Bartos.

Przypisy

  1. ↑ Jacques Dudon, La musique de l'eau., Paryż: Éditions Alternatives, 1982, ISBN 2-86227-027-X.
  2. ↑ Bart Hopkin, Musical Instrument Design: Practical Information for Instrument Design., Tucson: See Sharp Press, 1996, ISBN 1-884365-08-6.
  3. ↑ Bart Hopkin, Gravikords, Whirlies & Pyrophones: Experimental Musical Instruments., Nowy Jork: Ellipsis Arts, 1996, ISBN 978-1-55961-382-8.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Jacques Dudon&disk.jpg
Autor: Patounia, Licencja: CC BY-SA 4.0
Jacques Dudon gra na dysku fotosonicznym