Jadwiga Adamczewska-Miklaszewska

Jadwiga Adamczewska-Miklaszewska
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1915
Warszawa

Data i miejsce śmierci

7 maja 2008
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

ceramika artystyczna

Grób rodziny Adamczewskich na cmentarzu Powązkowskim

Jadwiga Adamczewska-Miklaszewska (ur. 2 czerwca 1915 w Warszawie, zm. 7 maja 2008 tamże) – polska artystka plastyczka, projektant przemysłowy, specjalizująca się w sztuce użytkowej, głównie w ceramice artystycznej.

Życiorys

Była córką Janiny z d. Jankiewicz (1887-1976) i Stanisława Adamczewskiego - historyka literatury, późniejszego profesora Uniwersytetu Łódzkiego; miała starszego brata prof. Stanisława Franciszka Adamczewskiego - biologa, entomologa.

W latach 1933–1939 studiowała malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (na Wydziale Malarstwa) u prof. Felicjana Kowarskiego i prof. Jana Sokołowskiego, dyplom uzyskała w 1948; w latach 1950-1952 kontynuowała studia na ASP w Warszawie na Wydziale Rzeźby, uzyskując w 1952 absolutorium z ceramiki u prof. Wandy Golakowskiej.

Podczas studiów (w latach 1948-1952) pracowała w Zarządzie Sekcji Architektury Wnętrz Okręgu Warszawskiego Związku Polskich Artystów Plastyków (przez 2 kadencje była sekretarzem i wiceprzewodniczącym Sekcji). W latach 1952-1979 była konsultantem i rzeczoznawcą Zjednoczenia Przemysłu Szkła i Ceramiki oraz Zjednoczenia Ceramiki Budowlanej Centrali Handlu Zagranicznego MINEX.

W latach 1961-1968 była projektantką w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie i Instytucie Przemysłu Szkła i Ceramiki (obecnie - 2020 Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych) w Warszawie, a w latach 1968-1975 adiunktem w Instytucie Szkła i Ceramiki w Warszawie.

W 1974 należała do współzałożycieli grupy artystów ceramików - Stowarzyszenia Artystów Ceramików KERAMOS (obok m.in. Henryka Gaczyńskiego, Zofii Czerwosz, Mirona Grześkiewicza, Jerzego Krawczuka, Marty Koch-Podowskiej, Eweliny Michalskiej, Magdaleny Winiarskiej-Gutowskiej, Wandy Manteuffel, Marka Moderau, Marka Kotarby); w 1977 uczestniczyła w pierwszej wystawie Keramosu w warszawskiej Galerii Rzeźby[1].

Była autorką kompozycji malarskich, tkanin, ale przede wszystkim wzorów przemysłowych z ceramiki: wazonów, popielniczek, serwisów kawowych.

Projekty[a]

  • 1961 – popielniczka kulista, producent Zakład Szkła i Ceramiki Instytutu Wzornictwa Przemysłowego (IWP)
  • 1961 – mineralka, producent Zakład Szkła i Ceramiki IWP
  • 1961 – butelka do wody kolońskiej, producent Zakład Szkła i Ceramiki IWP
  • 1961 – popielniczka z nóżką, producent Zakład Szkła i Ceramiki IWP
  • 1961 – bombonierka, producent Zakład Szkła i Ceramiki IWP
  • 1961 – wazon dekorowany reliefem, producent Zakład Szkła i Ceramiki IWP
  • 1962 – popielniczka 2-częściowa
  • 1962 – wazon dekorowany reliefem pionowym
  • 1962 – wazon fajansowy z motywem MDM
  • 1962 – wazon fajansowy z motywem Syrenki
  • 1963 – popielniczka
  • 1963 – popielniczka duża 2-częściowa
  • 1965 – seria wazonów wieloprofilowych
  • 1966 – serwis do kawy dla żeglugi morskiej
  • 1966 – projekt uchwytów do piły-płatnicy, producent: Fabryka Pił i Narzędzi w Wapiennicy koło Bielska
  • 1966 – noże do filetowania ryb (wersja z rękojeścią z drewna i z tworzyw sztucznych)
  • 1966 – projekty lamp z porcelany elektrotechnicznej
  • 1967 – obudowa aparatu telefonicznego
  • 1967-1968 – wazon wieloprofilowy
  • 1967-1968 – wazony składane
  • 1967-1968 – projekty naczyń żeliwnych (brytfanna z pokrywą, rondel z trzonkiem, patelnia z trzonkiem)
  • 1968 – kinkiet reliefowy
  • przed 1970 – kompozycje malarskie na płytach szamotowych: „Dysputa”, „Spotkanie”, „Homo homini lupus”
  • 1970 – projekt wielowersyjnego zestawu naczyń stołowych
  • po 1970 – kompozycje malarskie na płytach szamotowych: „Dysputa I”, „Dysputa II”,
  • po 1970 – kompozycje malarskie na płytach szamotowych: „Praca twórcza”, „Pięć propozycji na jeden temat”
  • 1974 – projekty naczyń kamionkowych termoodpornych
  • 1974 – zestaw naczyń reliefowych z porcelany
  • 1974-1982 – projekty elementów architektonicznych

Jej prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowym w Warszawie (popielniczki)[2], Muzeum Narodowego we Wrocławiu (kompozycja malarska na płytach szamotowych „Dysputa” (nr inw. XVlll-940, XVlll-941)[3].

Wystawy zbiorowe[b]

  • 1952 – Wystawa Młodych Przodowników Budowniczych Polski Ludowej, Warszawa (II nagroda)
  • 1952 – I Ogólnopolska Wystawa Architektury Wnętrz i Sztuki Dekoracyjnej, Zachęta, Warszawa
  • 1968 – pokonkursowa wystawa „Jeździec i koń”, Warszawa (wyróżnienie)
  • 1969 – Wystawa Ceramika i Szkło z cyklu „Polska Sztuka Użytkowa w XXV-lecie PRL”, Wrocław
  • 1969 – Projektowanie Form Przemysłowych z cyklu „Polska Sztuka Użytkowa w XXV-lecie PRL”, Lublin
  • 1969 – Wzornictwo w Przemyśle Szklarskim i Ceramicznym, IWP, Warszawa
  • 1969 – Wystawa Ceramika i Szkło z cyklu „Polska Sztuka Użytkowa w XXV-lecie PRL”, Ryga, Moskwa
  • 1969 – Wystawa Postępu Techniki, Paryż
  • 1969 – XXIV Międzynarodowa Wystawa Ceramiki Artystycznej, Faenza
  • 1969 – XI Międzynarodowa Wystawa Ceramiki, Perugia
  • 1970 – III Festiwal Sztuk Pięknych, Warszawa (brązowy medal)
  • 1970 – Międzynarodowe Biennale Ceramiki Artystycznej, Vallauris (Francja)
  • 1971 – IV Festiwal Sztuk Pięknych Warszawa (wyróżnienie)
  • 1972 – l Okręgowa Wystawa Wzornictwa Przemysłowego, Warszawa
  • 1973 – Międzynarodowe Triennale Porcelany, Jablonec
  • 1977 – Grupa KERAMOS, Galeria Rzeźby, Warszawa
  • 1979 – Wystawa Ceramiki Polskiej, Wałbrzych
  • 1979 – Międzynarodowe Targi Poznańskie, Poznań
  • 2003 – VI Międzynarodowe Biennale Ceramiki „Pomiędzy”, IWP, Warszawa
  • 2007 – „Kolekcje wzornictwa - odsłona pierwsza”, Nowa Galeria Muzeum Plakatu w Wilanowie, Warszawa
  • 2011 – "Chcemy być nowocześni". Polski design 1955-1968, Muzeum Narodowe, Warszawa

konkursy

  • 1951 – konkurs Biura Nadzoru Estetyki Produkcji (BNEP)[4] (I nagroda)
  • 1968 – konkurs Cepelii na ceramiczne kompozycje figuralne (wyróżnienie).

Nagrody[c]

  • 1967 – Nagroda Zbiorowa Ministra Przemysłu Ciężkiego za projekt porcelanowych opraw oświetleniowych
  • 1968 – Nagroda Ministra Przemysłu Maszynowego
  • 1968 – Nagroda Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych (MBiPMB) za projekt porcelanowych opraw oświetleniowych
  • 1970 – Nagroda MBiPMB za osiągnięcia w projektowaniu i prototypowaniu, za projekt wieloseryjny zestawu naczyń stołowych

Należała do Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Warszawskiego, w 1968 wchodziła w skład Komisji ds. Wzornictwa Przemysłowego przy Zarządzie Głównym ZPAP.

Była autorką prac teoretycznych z zakresu wzornictwa przemysłowego.

Pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 348-2-1/2).

Uwagi

  1. Listę projektów przedstawiono na podstawie Słownika projektantów polskich.
  2. Listę wystaw przedstawiono na podstawie Słownika projektantów polskich.
  3. Listę nagród przedstawiono na podstawie Słownika projektantów polskich.

Przypisy

  1. Wystawa Keramosu w warszawskiej Galerii Rzeźby, www.ceramika.becikowe.com [dostęp 2020-07-08] (pol.).
  2. Cyfrowe Muzeum Narodowe w Warszawie - Searched phrase: Autor: Adamczewska-Miklaszewska, Jadwiga (1915-2008), cyfrowe.mnw.art.pl [dostęp 2020-07-08].
  3. Ceramika i szkło polskie XX wieku: katalog zbiorów. Muzeum Narodowe we Wrocławiu, 2004.
  4. BNEP to obecnie (2020) Instytut Wzornictwa Przemysłowego.

Bibliografia

  • Artyści plastycy Okręgu Warszawskiego ZPAP, 1945-1970. Słownik biograficzny. Warszawa 1972, s. 15.
  • Słownik projektantów polskich Instytut Wzornictwa Przemysłowego - [1]

Media użyte na tej stronie

Stanisław Franciszek Adamczewski - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Stanisława Franciszka Adamczewskiego na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 348, rząd 2, grób 1, 2)