Jadwiga Hodorska

Jadwiga Hodorska
Data i miejsce urodzenia13 marca 1919
Korzelice
Data i miejsce śmierci11 kwietnia 2010
Warszawa
Zawódaktorka
Lata aktywności1946-1979
Grób Jadwigi Hodorskiej na cmentarzu Bródnowskim

Jadwiga Hodorska, znana także jako Jadwiga Hodorska-Zielińska (ur. 13 marca 1919 w Korzelicach, zm. 11 kwietnia 2010 w Warszawie) – polska aktorka teatralna.

Kariera sceniczna

21 września 1946 r. zadebiutowała na scenie toruńskiego Teatru Ziemi Pomorskiej, w podwójnej roli jako Menada i Prolog, w 3-aktówce Orfeusz Anny Świrszczyńskiej w reżyserii Wilama Horzycy[1]. Inne spektakle z udziałem Hodorskiej:

Przez 12 miesięcy (od XII 1948 do XII 1949 r.) występowała na deskach warszawskiego Teatru Rozmaitości i poznańskiego Teatru Polskiego:

Przez kolejne 6 sezonów teatralnych (od XI 1950 do VII 1955 r.) współpracowała z warszawskim Teatrem Domu Wojska Polskiego:

  • 29 XI 1950: Za tych, co na morzu Borys Ławreniew, reż. Łazarz Kobryński - jako Gorełowa
  • 26 V 1951: Dwie blizny[2] Aleksander Fredro, reż. Gustawa Błońska - jako Wanda Malska
  • 2 I 1953: Wassa Żeleznowa Maksim Gorki, reż. Stanisława Perzanowska - jako Raszel
  • 6 III 1954: Wielki człowiek do małych interesów[3] Aleksander Fredro, reż. Olga Koszutska - jako Matylda
  • 26 XI 1954: Alkad z Zalamei Pedro Calderón de la Barca, reż. Ludwik René - jako Iskierka
  • 22 VII 1955: Wesele Stanisław Wyspiański, reż. Maryna Broniewska i Jan Świderski - jako Kasia

Dwa następne lata (od XII 1956 do VIII 1958 r.) dzieliła pomiędzy sceny białostockiego Teatru im. Aleksandra Węgierki i warszawskiego Teatru Ziemi Mazowieckiej:

Cztery kolejne sezony (od XI 1959 do II 1962 r.) aktorka poświęciła warszawskiemu Teatrowi Klasycznemu:

  • 28 XI 1959: Dziewczęta z fotografii Gian Paolo Callegari, reż. Jadwiga Chojnacka - jako p. Mastropaolo
  • 13 VI 1961: Niebieska teczka Samuel Aloszyn, reż. Emil Chaberski - jako Tamara
  • 28 II 1962: Czy to jest miłość? Zofia Bystrzycka, reż. Irena Grywińska - jako Irena

Następne cztery lata (od X 1964 do III 1967 r.) aktorka spędziła na deskach gnieźnieńskiego Teatru im. Aleksandra Fredry:

  • 3 X 1964: Czy to jest miłość? Zofia Bystrzycka, reż. Jan Orsza-Łukaszewicz - jako Irena
  • 6 II 1965: Ladacznica z zasadami Jean-Paul Sartre, reż. Krystyna Wydrzyńska - jako Lizzie
  • 26 III 1966: Fedra Jean Racine, reż. Przemysław Zieliński - jako tytułowa Fedra
  • 18 XI 1966: Fantazy Juliusz Słowacki, reż. Przemysław Zieliński - jako hr. Idalia
  • 11 III 1967: Matka Courage Bertolt Brecht, reż. Jan Perz - jako tytułowa Matka Courage

Przez kolejne dziewięć sezonów (od VII 1968 do VII 1976 r.) występowała w warszawskim Teatrze Komedii:

  • 18 VII 1968: Porwanie Amazonek Benn W. Levy, reż. Przemysław Zieliński - jako Hera
  • 1 XII 1968: Żabusia Gabriela Zapolska, reż. Józef Słotwiński - jako Maniewiczowa
  • 16 I 1971: Boso, ale w ostrogach Jan Tomaszewski, reż. Zbigniew Czeski - jako Fela
  • 5 II 1972: Przed ślubem Shaw George Bernard, reż. Krystyna Sznerr - jako Lesbia
  • 14 IV 1973: Romans z wodewilu Władysław Krzemiński, reż. Przemysław Zieliński - jako Katarzyna
  • 27 IV 1974: Wilki w nocy Tadeusz Rittner, reż. Przemysław Zieliński - jako Żaneta Dylska
  • 26 VII 1975: Klub kawalerów Michał Bałucki, reż. Irena Górska-Damięcka - jako Mirska
  • 24 VII 1976: Mieszkanie do wynajęcia Pierre Barillet i Jean P. Gredy, reż. Przemysław Zieliński - jako Georgette

Ostatni w swej karierze sezon (od XII 1977 do XI 1978 r.), aktorka przepracowała na deskach warszawskiego Teatru na Woli:

Telewizja

Za debiut można uznać jej występ 1 marca 1954 r. na scenie Teatru Telewizji jako Karolina w sztuce Płaszcz Juliana Tuwima[4].

Radio

11 maja 1952 r. debiutowała, jako Belcia (córka Linowskich), w słuchowisku opartym na powieści Pańskie dziady (1881) Michała Bałuckiego[5].

Przebieg pracy

W trakcie swej 34-letniej kariery aktorskiej występowała na deskach 10 teatrów Torunia, Poznania, Warszawy, Białegostoku i Gniezna[6].

Nagrody

  • Nagroda Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego w Poznaniu (1966)
  • VII Kaliskie Spotkania Teatralne - wyróżnienie za rolę tytułową w Matce Courage Bertolta Brechta w Teatrze im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie (1967)

Śmierć

Aktorka zmarła w wieku 91 lat. Została pochowana na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 73A-4-18)[7].

Przypisy

  1. ↑ Orfeusz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [online] [dostęp 2020-08-30].
  2. ↑ Dwie blizny - Wikiźródła, wolna biblioteka, pl.wikisource.org [dostęp 2020-08-30].
  3. ↑ Wielki człowiek do małych interesów - Wikiźródła, wolna biblioteka, pl.wikisource.org [dostęp 2020-08-30].
  4. ↑ Jadwiga Hodorska, IMDb [dostęp 2020-08-30].
  5. ↑ Pańskie dziady, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [online] [dostęp 2020-08-30].
  6. ↑ Jadwiga Hodorska-Zielińska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2020-08-30].
  7. ↑ FilmPolski.pl, FilmPolski [dostęp 2020-08-30] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Przemysław Zieliński grób.jpg
Autor: Brunong87, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Przemysława Zielińskiego na Cmentarzu Bródnowskim.