Jadwiga Kazimierzówna

Jadwiga Kazimierzówna (ur. 1369/1370, data śmierci nieznana) – królewna polska z dynastii Piastów, najmłodsza córka Kazimierza Wielkiego i Jadwigi żagańskiej, prawdopodobnie żona kniazia Wasyla Czartoryjskiego. [1]

Życiorys

Urodziła się między początkiem drugiej połowy 1369 a przed 3 listopada 1370 jako trzecia córka ze związku małżeńskiego zawartego w 1365 r. przez Kazimierza Wielkiego z Jadwigą Żagańską[2].

W swoim testamencie zmarły 5 listopada 1370 król większość dóbr zapisał Jadwidze żagańskiej i dwóm córkom: Annie i Jadwidze (Kunegunda zmarła przed śmiercią ojca)[3]. Po otrzymaniu swojej części spadku Jadwiga Żagańska powróciła do księstwa żagańskiego pozostawiając swoje córki na Wawelu[3].

Od 1371 r. z inicjatywy ciotki Elżbiety Łokietkówny Jadwiga wraz z siostrą Anną przebywała na dworze królewskim w Budzie[3]. Prawdopodobnie zostały wychowane na Węgierki nieznające języka polskiego[3]. Elżbieta Łokietkówna rozpoczęła starania o legitymizację Jadwigi, która nastąpiła na mocy bulli wydanej przez papieża Grzegorza XI[3].

Przypisy

  1. ↑ Jan Tęgowski
  2. ↑ K. Jasiński, Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Poznań–Wrocław 2001, s. 171, 203–204.
  3. ↑ a b c d e Kamil Janicki, Damy polskiego imperium, 2017, s. 188-191.