Jadwiga Podgórska

Jadwiga Podgórska
Jadwiga Podgórska (około 1938 roku)
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1885 Warszawa
Data i miejsce śmierci	18 sierpnia 1948 Warszawa
doktor nauk filozoficznych
Specjalność: chemia
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1917 – chemia Uniwersytet Jagielloński
Praca naukowa
instytut badawczy	Państwowy Zakład Higieny
Stanowisko	adiunkt
Okres zatrudn.	1919–1948
Odznaczenia

Jadwiga Podgórska (ur. 14 listopada 1885 w Warszawie, zm. 18 sierpnia 1948 tamże) – polska chemiczka, doktor filozofii, pracowniczka Państwowego Zakładu Higieny.

Życiorys

Jadwiga Podgórska ukończyła gimnazjum w Moskwie, gdzie mieszkali jej rodzice (ojciec zmarł tam w 1907, a matka – w 1911 roku). W Moskwie należała do „Zet”. Studiowała chemię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po ukończeniu studiów w 1914 roku pracowała w latach 1916–1919 jako asystentka prof. Karola Dziewońskiego na tymże uniwersytecie, gdzie w 1917 roku obroniła pracę doktorską pt. O budowie dekacyklenu pod kierunkiem prof. Dziewońskiego. Dekacyklen przez wiele lat uchodził za związek chemiczny o najwyższej, procentowej zawartości węgla w cząsteczce. Od 15 września 1919 roku prawie do śmierci pracowała w Państwowym Zakładzie Higieny na stanowisku adiunkta. Okresowo wyjeżdżała do Wilna pełnić tam obowiązki kierownika oddziału badania żywności filii PZH (m.in. w 1935 roku).

Niektóre publikacje

• O proszkach do pieczenia, Farmacja Współczesna, 6, Warszawa 1935
• Uwagi w sprawie kontroli proszków do pieczenia ciasta, Zdrowie Publiczne, 10, Warszawa 1935
• Miody polskie pod względem chemicznym, Archiwum Chemji i Farmacji, tom IV, zeszyt I, s. 23, Warszawa 1939
• Skład chemiczny surogatów kawy
• Przemiały mąki.

Działalność niepodległościowa

Od 1914 roku, mieszkając wtedy przy ul. Niecałej 12 w Lublinie wytwarzała materiały wybuchowe dla członków POW. Później, w czasie I wojny światowej pracowała jako sanitariuszka. W czasie wojny polsko-ukraińskiej, będąc członkinią Ochotniczej Legii Kobiet uczestniczyła w obronie Lwowa do końca marca 1919 roku.

W czasie okupacji niosła pomoc polskiemu podziemiu, za co została aresztowana w 1943 roku w więzieniu niemieckiej żandarmerii.

Odznaczenia

• Krzyż Niepodległości – odmówiła przyjęcia krzyża w związku z organizowaniem w tym czasie miejsca odosobnienia w Berezie Kartuskiej
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę – 5 maja 1938 roku.

Grób Jadwigi Podgórskiej. W tymże grobie leży również jej brat Zdzisław Podgórski i jego córka Alina.

Życie prywatne

Jadwiga Podgórska była córką notariusza Ignacego Podgórskiego (1847–1907) i pisarki Wandy Podgórskiej z domu Turskiej (1859–1911). Była siostrą:

• Przemysława Podgórskiego – inżyniera, działacza niepodległościowego
• Janiny – pierwszej polskiej adwokatki, późniejszej żony Stanisława Jurkiewicza, ministra w kilku rządach II RP.
• Zbigniewa Szczęsnego Gracjana Podgórskiego (1882– po 1935) – sędziego pokoju Sądu Okręgowego w Warszawie
• Mieczysława Podgórskiego (1885–1917), który w czasie studiów medycznych prowadził tajną organizację polityczną wśród żołnierzy polskich w wojsku rosyjskim („Wiarus”). Od 1903 roku brat zetowy w Petersburgu. Był delegatem Komitetu Okręgowego na Mińsk Litewski. Po powrocie do Warszawy działał w Narodowym Związku Robotniczym. Będąc lekarzem-asystentem w szpitalu św. Ducha w Warszawie został w 1914 roku powołany do wojska rosyjskiego. Zaraził się tyfusem i zmarł w 1917 roku w szpitalu w Smoleńsku^[1].
• Zdzisława Podgórskiego (1885–1944) – majora Wojska Polskiego (II RP)
• Witolda Podgórskiego (1890–1962) – porucznika Wojska Polskiego (II RP)
• Zofii Podgórskiej (która zmarła w wieku 3 lat).

Nie założyła rodziny, w dwudziestoleciu międzywojennym mieszkała w Warszawie przy ul. Stalowej 18^[2]. Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 241, rząd IV, miejsce 11)^[3].

Rodzicami chrzestnymi Jadwigi byli Maria Konopnicka (wnuczka brata jej pradziadka) i Andrzej Strug. Ona była matką chrzestną Marii Piskorskiej.

Przypisy