Jaime Morón

Ten artykuł od 2010-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jaime Morón

Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1950 Cartagena
Data i miejsce śmierci	3 grudnia 2005 Bogota, Kolumbia
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1971–1974 Millonarios FC 1974 Atlético Nacional ? (21) 1975–1976 Deportes Tolima ? (1) 1977–1982 Millonarios FC 254 (80) 1983 Quindío Armenia ? (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1971–197?  Kolumbia 17 (6)

Jaime Morón (ur. 16 listopada 1950 w Cartagenie, zm. 3 grudnia 2005 w Bogocie) – piłkarz kolumbijski, reprezentant kraju, olimpijczyk.

Grał na pozycji napastnika. Był znany z szybkości, co przyniosło mu przydomek "Gazeli". W 1971 debiutował w reprezentacji narodowej i wziął udział w Igrzyskach Panamerykańskich, rozegranych w kolumbijskim Cali. Przyczynił się do wyeliminowania Argentyny w walce o udział w igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972; w pierwszym meczu Kolumbii na igrzyskach przeciwko Polsce strzelił bramkę, ale był to jedynie honorowy gol przy wysokiej porażce 1:5. Zespół kolumbijski nie odegrał na igrzyskach znaczącej roli. Morón występował w zespole narodowym do końca lat 70., zaliczając 17 spotkań i strzelając 6 bramek. Bez powodzenia walczył z zespołem narodowym o miejsce w turnieju finałowym mistrzostw świata w 1974 i 1978, zabrakło go natomiast w zespole, który osiągnął jeden z większych sukcesów w historii kolumbijskiego futbolu - wicemistrzostwo Copa América 1975. Grał w turnieju finałowym Copa América cztery lata później, strzelił bramkę Wenezueli, ale Kolumbijczycy odpadli z turnieju już na etapie meczów grupowych, wskutek gorszego bilansu bramkowego niż Chilijczycy (późniejsi wicemistrzowie).

W latach 1971-1974 i 1977-1982 był zawodnikiem Millonarios FC, wraz z którym zdobył dwa tytuły mistrza Kolumbii w 1972 i 1978. W barwach tego klubu wystąpił w 254 meczach, zdobywając 80 bramek; wraz z Alejandro Brandem i Willingtonem Ortizem tworzył jeden z najgroźniejszych ataków w historii ligi kolumbijskiej. Skuteczny był również jako piłkarz zespołu Deportes Tolima (1975-1976, 21 bramek); grał ponadto w Atlético Nacional (1974, 1 bramka) i Quindío Armenia (1983, również 1 bramka). Łącznie wystąpił w 322 meczach ligi kolumbijskiej i strzelił 103 gole. Zakończył karierę w 1983.

Zmarł w grudniu 2005, wskutek komplikacji po przebytej miesiąc wcześniej amputacji nóg oraz niewydolności nerek.

Uwaga. Większość polskich serwisów informacyjnych w notatce o śmierci Jaime Moróna podawało mylne informacje o udziale piłkarza w finałach mistrzostw świata w 1974 i 1978 (Kolumbia nie awansowała) oraz zdobyciu przez niego Copa Libertadores w 1972 i 1978 (prawdopodobnie pomylono to trofeum z mistrzostwem Kolumbii; zespół Millonarios nie zdobył dotychczas Copa Libertadores).