Jak-52
| ||
![]() Jak-52 w trakcie lotu | ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | ![]() | |
Producent | Jakowlew | |
Typ | samolot szkolno-treningowy | |
Konstrukcja | jednosilnikowy dolnopłat metalowy | |
Załoga | 1 pilot-instruktor + 1 pilot-uczeń/pasażer | |
Historia | ||
Data oblotu | 1976 | |
Lata produkcji | od 1979 | |
Liczba wypadków • w tym katastrof | 3 | |
Dane techniczne | ||
Napęd | 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Wiedieniejew M-14P | |
Moc | 265 kW | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 9,30 m | |
Długość | 7,75 m | |
Wysokość | 2,70 | |
Powierzchnia nośna | 15 m² | |
Masa | ||
Własna | 1015 kg | |
Startowa | 1305 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 237 km/h | |
Prędkość wznoszenia | 7 m/s | |
Pułap | 4000 m | |
Zasięg | 510 km | |
Rzuty | ||
![]() |
Jak-52 (ros. Як-52) – podstawowy samolot szkolny lotnictwa radzieckiego końca lat 70. oraz 80., skonstruowany przez biuro konstrukcyjne Aleksandra Jakowlewa. Samolot został zaprojektowany jako samolot szkoleniowy z myślą o uczniach radzieckiej organizacji DOSAAF, szkolącej sportowych pilotów cywilnych i pilotów wojskowych. Oblot Jaka-52 miał miejsce w 1976, jest nadal produkowany w firmie Aerostar w Rumunii.
Charakterystyka konstrukcji
Jak-52 to następca jednomiejscowej konstrukcji akrobacyjnej – samolotu Jak-50. Całkowicie metalowy dolnopłat napędzany jest 9-cylindrowym silnikiem gwiazdowym Vedeneyev M14P o mocy 360 KM. ponadto samolot został wyposażony w układ zasilania pozwalający na dwuminutowy lot odwrócony. Ze względu na mała masę własną oraz mocną konstrukcję Jak-52 był wykorzystywany jako samolot akrobacyjny. Związane było to z jego nieprzeciętnymi właściwościami – Jak-52 wytrzymywał przeciążenia rzędu +7 / –5 G oraz potrafił obracać się z prędkością do 180 stopni na sekundę. Jak większość radzieckich konstrukcji wojskowych Jak-52 został zaprojektowany do wykorzystywania w przygodnym terenie bez potrzeby dokonywania częstych przeglądów przez mechaników. Ciekawym rozwiązaniem zastosowanym w tej maszynie jest rozbudowany układ pneumatyczny wykorzystywany do uruchamiania silnika, sterowania podwoziem, hamowania oraz poruszania sterami kierunku, wysokości oraz klapami. Trójkołowe podwozie, choć całkowicie chowane, w pozycji schowanej pozostawia lekko wystające koła, co pozwala na awaryjne lądowanie w przypadku awarii systemu pneumatycznego.
W XXI w.
Po upadku ZSRR wiele egzemplarzy tego samolotu zostało wyeksportowanych na Zachód – do USA, Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii, Australii i innych krajów.
16 kwietnia 2004 w Rosji oblatany został zmodernizowany wariant oznaczony Jak-52M. Napędzany jest zmodernizowanym silnikiem M-14Ch, trójłopatowym śmigłem, posiada fotele z możliwością katapultowania oraz inne modyfikacje.
Media użyte na tej stronie
Autor: Franco Atirador, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Yak 52, Russian trainer aircraft. Mainzer Flugtage 2006, Flugplatz Mainz-Finthen.