Jakob Wassermann

Jakob Wassermann
Ilustracja
Portret z 1899 autorstwa Emila Orlika
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1873
Fürth

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1934
Altaussee

Zawód, zajęcie

pisarz

Jakob Wassermann (ur. 10 marca 1873 w Fürth; zm. 1 stycznia 1934 w Altaussee) – niemiecki pisarz żydowskiego pochodzenia; w psychologicznych powieściach moralitetowych zawierał krytykę społeczną.

Życiorys

Był synem właściciela sklepu, matkę stracił, będąc jeszcze dzieckiem. Wcześnie rozwijał zainteresowania literackie, publikował w kilku małych czasopismach. Jego ojciec nie popierał literackich ambicji syna, dlatego krótko po szkole Jakob odbył praktykę zawodową u wiedeńskiego biznesmena. Służbę wojskową odbył w Wurzburgu, potem osiedlił się na jakiś czas w południowych Niemczech, by udać się następnie do Zurychu. W 1894 r. przeniósł się do Monachium, gdzie pracował jako sekretarz i redaktor w tygodniku Simplicissimus. Wówczas poznał innych pisarzy m.in. Rainera Maria Rilkego, Hugona von Hoffmansthala i Tomasza Manna.

W 1896 roku wydał pierwszą powieść Melusine (nazwisko Wassermann oznacza w j.niemieckim człowieka-wodę, podczas gdy Meluzyna to legendarna postać z europejskiego folkloru, żeński duch wód ze świętych źródeł i rzek).

Od 1898 roku był krytykiem teatralnym w Wiedniu. W 1901 r. ożenił się z Julie Speyer, z którą rozwiódł z nią w 1915 roku. 3 lata później ożenił się z Martą Karlweis[1]. Po 1906 roku podróżował między Wiedniem, a Altaussee w Styrii. W 1926 roku został wybrany członkiem Pruskiej Akademii Sztuki, zrezygnował z członkostwa w 1933 roku, uprzedziwszy w ten sposób usunięcie go z Akademii przez nazistów. W tym samym roku, ze względu na żydowskie pochodzenie, znalazł się na liście autorów zakazanych w Niemczech[1].

Rok później zmarł na atak serca w swoim domu w Altaussee.

Twórczość

Jego dorobek literacki to poezje, eseje, powieści i opowiadania. Za najważniejsze dzieła Wassermanna uznawane są: powieść Przypadek Mauriziusa (1928) i autobiografia Moje życie jako Niemiec i Żyd (1921), w której opisuje napiętą relację między swoimi dwiema tożsamościami, niemiecką i żydowską.

  • Melusine, 1896
  • Die Juden von Zirndorf, 1897
  • Geschichte der jungen Renate Fuchs, 1900
  • Der Moloch, 1902
  • Der niegeküsste Mund, 1903
  • Kunst der Erzählung, 1904
  • Alexander von Babylon, 1905
  • Caspar Hauser oder Die Trägheit des Herzens,
  • Der Mann von vierzig Jahren, 1913
  • Das Gänsemännchen, 1915
  • Christian Wahnschaffe, 1919
  • Die Prinzessin Girnara, Weltspiel und Legende, 1919
  • Mein Weg als Deutscher und Jude, 1921
  • Imaginäre Brücken, 1921
  • Laudin und die Seinen, 1925
  • Das Gold von Caxamalca, 1928
  • Christoph Columbus, Eine Biographie, 1929
  • Trylogia:

Utwory przetłumaczone na język polski

Przypisy

  1. ↑ a b Jakob Wassermann, www.lehrer.uni-karlsruhe.de [dostęp 2020-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-13].
  2. ↑ a b c d Wassermann Jakob, sztetl.org.pl [dostęp 2020-06-13].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie