Jakub Bargiełowski

Jakub Bargiełowski

5 zwycięstw
starszy sierżant pilot
Data i miejsce urodzenia	25 lipca 1921 Garbów, Polska
Data i miejsce śmierci	21 lutego 2010 Sydney, Australia
Przebieg służby
Lata służby	od 1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	dywizjon 315 dywizjon 303
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Jakub Bargiełowski (ur. 25 lipca 1921 roku w Garbowie, zm. 21 lutego 2010 w Sydney^[1]) – starszy sierżant pilot Wojska Polskiego II RP, chorąży (ang. Warrant Officer) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski II wojny światowej.

Życiorys

Syn Stanisława i Heleny z Lisieckich^[2]. Od 1927 mieszkał z rodzicami w Chudowoli k. Lubartowa i uczęszczał do okolicznych szkół podstawowych. Po ukończeniu czwartej klasy ojciec przeniósł go do szkoły powszechnej w Dęblinie. W 1936, po ukończeniu szkoły powszechnej, wstąpił do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy (od 1938 w Krośnie). Odbył kurs unitarny oraz szkolenie szybowcowe w Ustjanowej. W 1938 przeszedł szkolenie w zakresie podstawowego pilotażu samolotowego na RWD-8, szkolenie zaawansowane odbył w Krośnie na samolotach PWS-18 i PWS-26^[3]. Tuż przed wybuchem wojny został skierowany do Wyższej Szkoły Pilotażu w Ułężu. Po napadzie ZSRR na Polskę szkoła rozpoczęła ewakuację do Rumunii^[4]. 18 września Bargiełowski dostał się do niewoli radzieckiej i jako podoficer został zesłany do pracy w kamieniołomach Jelenowskie Rudniki nad Morzem Czarnym^[5]. 23 maja 1940 wywieziono go na Syberię do Czobiu-Uchta, gdzie przebywał do 4 września 1941. W tym samym roku wraz z grupą innych pilotów został ewakuowany na pokładzie SS „Langsterplan Castle” do Szkocji. Dotarł do Glasgow 13 października. Po długim leczeniu, przeszedł szkolenie w zakresie pilotażu w 25 Elementary Flying Training School (EFTS) w Havillan a następnie od 23 sierpnia 1942 w 16 Secondary Flying Training School (SFTS) w Newtown^[6]. Praktykę lotniczą odbył w 41 Operation Training Unit (OTU). Otrzymał numer służbowy 794457^[4].

We wrześniu 1943 rozpoczął szkolenie pilotażu myśliwskiego i 24 stycznia 1944 został przydzielony do dywizjonu 315, latającego na samolotach Supermarine Spitfire V^[7]. Po przezbrojeniu jednostki w samoloty Mustang III 12 czerwca 1944 odniósł swoje pierwsze podwójne zwycięstwo powietrzne nad niemieckim samolotem Focke-Wulf Fw 190^[8]. Największy sukces odnotował jednak 18 sierpnia 1944, gdy zestrzelił dwa FW 190, a kolejne dwa poważnie uszkodził^[9]. Ostatnie zwycięstwo powietrzne odniósł 11 grudnia, zestrzeliwując swój piąty samolot FW 190 i uzyskując tytuł asa. Zestrzelił także trzy latające bomby V1^[10].

Po miesięcznym odpoczynku w kwietniu 1945 został skierowany jako instruktor do jednostki 61 OTU, gdzie służył do 24 lipca. Ponownie skierowano go do macierzystego dywizjonu 315, a w połowie listopada 1945 został przydzielony do dywizjonu 303. W jednostce tej służył do momentu jej rozwiązania, czyli 11 grudnia 1946^[2].

Po demobilizacji wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia (PKPiR) z przydziałem do bazy RAF Framlingham. Nie zdecydował się na powrót do Polski, wybrał życie na emigracji. W maju 1948 wyemigrował do Australii, gdzie dotarł 20 sierpnia. Zajął się poszukiwaniem szlachetnych kamieni, ich szlifowaniem i handlem nimi. Swoje wojenne losy opisał w książce Mustangiem w polu ognia. Wspomnienia pilota myśliwca, wydanej w 2010. Był jednym z założycieli Stowarzyszenia Lotników Polskich w Australii^[11]. Zmarł 21 lutego 2010 roku, został pochowany został na cmentarzu Rookwood Necropolis na przedmieściach Sydney^[12].

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana sklasyfikowany został na 41 pozycji z 5 pewnymi zestrzeleniami i 3 uszkodzeniami^[13]. Zestrzelił również 3 bomby latające V1^[14].

Zwycięstwa pewne:

• 2 Fw 190 – 12 czerwca 1944 (pilotował Mustanga III PK-F nr FB145)
• 2 Fw 190 – 18 sierpnia 1944 (pilotował Mustang III PK-I nr FX945)
• Fw 190 – 11 grudnia 1944 (pilotował Mustang III PK-T)

Uszkodzone:

• Bf-109 – 24 czerwca 1944 (pilotował Mustang III PK-Y nr FX984)
• 2 Fw 190 – 18 sierpnia 1944 (pilotował Mustang III PK-I nr FX945)

Ordery i odznaczenia

Polskie

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 10762
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie
• Medal Lotniczy – czterokrotnie
• Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami
• Polowa Odznaka Pilota

Brytyjskie

• Distinguished Flying Medal
• 1939-1945 Star
• Air Crew Europe Star
• Defence Medal
• War Medal 1939-1945

Przypisy

Bibliografia

• Lotnicy ziemi grabowskiej. Warszawa: Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego, 2012. ISBN 978-83-62345-83-0.
• Robert Gretzyngier, Wojtek Matusiak, Józef Zieliński: Asy lotnictwa polskiego ; Polish air force aces. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2012. ISBN 978-83-11-12394-6. OCLC 812724186.
• Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Janusz Kubit: Szkoła Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich, Krosno 1938-1939. Krosno: Graffia - Agencja wydawniczo-fotograficzna, 2019. ISBN 978-83-955211-0-2. OCLC 1135440195.
• Józef Zieliński: Asy polskiego lotnictwa. Warszawa: Agencja lotnicza ALTAIR, 1994. ISBN 83862172. OCLC 34751125.
• Wojciech Zmyślony: Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej – Jakub Bargiełowski biografia. [dostęp 2014-10-06].
• Myśliwcy – Jakub Bargiełowski biografia. [dostęp 2014-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2012)].
• Piloci dywizjonu 315 (ang.). [dostęp 2014-10-06].
• Ciel de Gloire (fr.). [dostęp 2014-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 października 2014)].