Jakub Boncompagni

Giacomo Boncompagni
Ilustracja
ilustracja herbu
książę Sory
Okresod 1579
do 1612
Dane biograficzne
Data urodzenia8 maja 1548
Data śmierci18 sierpnia 1612
OjciecGrzegorz XIII
MatkaMaddalena Fulchini
ŻonaCostanza Sforza
DzieciGregorio Boncompagni

Jakub Boncompagni właśc. Giacomo Boncompagni (ur. 8 maja 1548 w Bolonii, zm. 18 sierpnia 1612 w Sorze[1]) – włoski kondotier, książę Sory w latach 1579-1612, syn papieża Grzegorza XIII.

Życiorys

Był synem Ugo Boncompagniego i jego metresy – Maddaleny Fulchini[2]. Jego ojciec dopiero dziesięć lat po narodzinach Giacomo, przyjął sakrament święceń[2]. Dzięki wpływom ojca, Giacomo miał zapewnione dobre wykształcenie na Uniwersytecie w Padwie[1]. W 1572, już jako papież, Grzegorz XIII mianował Giacomo zarządcą Zamku Świętego Anioła, a rok później – dowódcą wojsk papieskich, w miejsce Marcantonia Colonny[3]. Nie zaspokoiło to jednak ambicji Giacomo, który chciał, by ojciec przyznał mu beneficja, jak w przeszłości robił to Paweł III[3].

W 1576 Grzegorz zaaranżował dla syna małżeństwo z Costanzą Sforzą[3]. Ponieważ Giacomo niejednokrotnie sprzeciwiał się woli ojca i działał wbrew niemu, papież skazał go na banicję do Perugii[3]. Wkrótce potem król Hiszpanii, Filip II Habsburg, przyznał Boncompagniemu herb szlachecki i tytuł dowódcy wojsk w księstwie Mediolanu[1]. Złość papieża na syna jednak szybko ustąpiła i 28 grudnia 1576 Giacomo został mianowany gubernatorem Ferno (którym pozostał do 22 czerwca 1585)[1]. W 1577 Grzegorz XIII wykupił dla syna markizat Vignola za cenę 70 000 skudów[3]. Następnie nabył księstwo Sory (za 100 000 skudów) i hrabstwa Arpino i Akwin (za 243 000 skudów)[1].

Po śmierci Grzegorza XIII w 1585, w Rzymie wybuchły zamieszki[4]. Aby zapewnić ochronę miastu, Giacomo Boncompagni został wyznaczony do obrony sześciu bram miejskich[4]. Dysponował on armią liczącą 2000 wojsk piechoty i cztery kompanie lekkiej kawalerii[4]. W 1611 przeszedł w stan spoczynku w Sorze[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Boncompagni, Giacomo (wł.). l'Enciclopedia Italiana. [dostęp 2014-04-23].
  2. ↑ a b Boncompagni, Ugo (ang.). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-08-20].
  3. ↑ a b c d e Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XIX. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1913, s. 33-37.
  4. ↑ a b c Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XXI. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1913, s. 7.

Media użyte na tej stronie