Jakub Górka

Jakub Górka
Kraj działaniaAustro-Węgry
Data i miejsce urodzenia16 lipca 1864
Borzęcin
Data i miejsce śmierci8 marca 1917
Tarnów
Profesor historii Kościoła w Seminarium Duchownym w Tarnowie
Okres sprawowania1892-1917
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki
InkardynacjaDiecezja tarnowska
Prezbiterat1889

Jakub Górka (ur. 16 lipca 1864 w Borzęcinie, zm. 8 marca 1917 w Tarnowie) – polski duchowny katolicki, historyk Kościoła katolickiego, wykładowca Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej jako syn Antoniego i Agnieszki z domu Nowak. Miał pięcioro rodzeństwa. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości i w Tarnowie, a gimnazjum w Tarnowie (matura w 1885 roku). W gimnazjum należał do najlepszych uczniów i dlatego otrzymał stypendium ufundowane przez biskupa Pukalskiego. Po wstąpieniu do Seminarium Duchownego od razu zwrócił na siebie uwagę jako zdolny i pobożny alumn. Przyjaźnił się z późniejszym generałem jezuitów Władysławem Ledóchowskim. Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1889 roku z rąk bpa Ignacego Łobosa pracował jako wikariusz w Wierzchosławicach i w Chełmie. W 1890 r. został skierowany na studia z historii Kościoła w Wiedniu, które zakończył doktoratem. Po powrocie do Tarnowa w 1893 roku objął stanowisko wykładowcy historii Kościoła w seminarium duchownym i pracował w tym charakterze do końca życia. Działał w organizacjach religijnych i charytatywnych. W marcu 1901 roku wybrano go prezesem Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej „Ojczyzna". Od 1903 roku był moderatorem Sodalicji Mariańskiej Panów, która m.in. otaczała opieką stancje uczniów szkół średnich i prowadziła tanią kuchnię. Był jednocześnie moderatorem Sodalicji czeladników-rękodzielników, którą założono 2 lutego 1904 roku. Sprawował także funkcje cenzora ksiąg religijnych, kierownika diecezjalnego Stowarzyszenia św. Piotra Klawera, sekretarza Arcybractwa Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu, rektora stowarzyszenia „Perseverantia Sacerdotalis" i radnego miasta Tarnowa. Oprócz tego znajdował czas na słuchanie spowiedzi, głoszenie kazań i konferencji[1].

Ks. Górka odbywał liczne podróże, zajmując się m.in. pracą duszpasterską w polskich emigracyjnych środowiskach robotniczych we Francji. Badał też sprawę grobowca Bolesława Śmiałego w Ossjaku.

Działalność pisarska i publicystyczna

Ogłosił szereg prac z historii Kościoła, m.in. Życie św. Anieli Merici i założonego przez nią zakonu urszulanek (1901), Dziewica Orleańska (1911)[2], Żywot i dzieła Bartłomieja Holzhausera (1908)[3], Ks. Wojciech Blaszyński proboszcz w Sidzinie (1914)[4]. Publikował na łamach tygodników i dzienników, był również autorem Wspomnień z podróży (1904). Tłumaczył na język polski m.in. Kazania wielkopostne włoskiego duchownego Paolo Segneriego (1902).

Przypisy

  1. ↑ Rafał Bakalarz, GÓRKA Jakub (1864 - 1917), Oficjalny portal Gminy Borzęcin [dostęp 2021-01-23].
  2. ↑ Jaku Górka, Dziewica Orleańska, błogosławiona Joanna d'Arc, wyd. 1911 [wersja cyfrowa pierwodruku], polona.pl [dostęp 2019-07-01].
  3. ↑ Jakub Górka, Żywot i dzieła wielebnego sługi bożegop Bartłomieja Holzhausera, wyd. 1908 [wersja cyfrowa pierwszego wydania], polona.pl [dostęp 2019-07-01].
  4. ↑ Jakub Górka, Ksiądz Wojciech Blaszyński proboszcz w Sidzinie: rys historyczny z dziejów diecezji tarnowskiej, wyd. 1914 [wersja cyfrowa pierwodruku], polona.pl [dostęp 2019-07-01].

Bibliografia

  • Władysław Węgiel, Jakub Górka, w: Polski Słownik Biograficzny, tom VIII, 1960.

Linki zewnętrzne