Jakub Kloc-Konkołowicz
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1 sierpnia 1975 |
Data i miejsce śmierci | 14 kwietnia 2021 |
doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
Specjalność: filozofia społeczna, klasyczna i współczesna filozofia niemiecka[1] | |
Alma Mater | |
Doktorat | 23 listopada 2004[1] – filozofia |
Habilitacja | 23 lutego 2016[1] – filozofia |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | Uniwersytet Warszawski; Wydział Filozofii i Socjologii; Instytut Filozofii |
Jakub Jan Kloc-Konkołowicz (ur. 1 sierpnia 1975 w Warszawie, zm. 14 kwietnia 2021 w Opacz-Kolonii[2]) – polski filozof, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor uczelni na Wydziale Filozofii UW, były dyrektor Instytutu Filozofii Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego[1], do kwietnia 2021 prodziekan Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego ds. badań naukowych i współpracy z zagranicą.
Życiorys
Syn Mieczysława i Krystyny[2]. Absolwent Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie studiował filozofię i filologię polską[3]. Stypendysta Collegium Invisibile w latach 1996–1998[4]. Był uczniem profesora Marka Siemka. 23 listopada 2004 obronił napisaną pod jego kierunkiem pracę doktorską Prymat rozumu praktycznego w klasycznej filozofii niemieckiej. Kant i Fichte. W 2014 został laureatem niemieckiej nagrody naukowej „Friedrich Wilhelm Bessel-Forschungspreis”, przyznawanej przez Fundację Humboldta młodym naukowcom spoza Niemiec za znaczące osiągnięcia[5]. 23 lutego 2016 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych[1]. Był sekretarzem Polskiego Towarzystwa Hegla i Marksa ds. badań naukowych[6]. Uzyskał stypendium m.in. na Uniwersytecie w Tybindze oraz w Instytucie Badań Społecznych Uniwersytetu Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem[3]. Specjalizował się w filozofii społecznej oraz klasycznej filozofii niemieckiej, zwłaszcza myśli Fichtego, Kanta oraz Hegla.
Był zatrudniony na stanowisku profesora uczelni i kierownika Zakładu Filozofii Społecznej oraz Pracowni Studiów nad Filozofią Niemiecką na Wydziale Filozofii UW[7]. Do września 2020 był dyrektorem Instytutu Filozofii na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego[1], a po przekształceniu Instytutu w Wydział Filozofii został jego prodziekanem ds. badań naukowych i współpracy z zagranicą[8]. Był współautorem przemówień i wystąpień publicznych trzech Prezydentów RP: Aleksandra Kwaśniewskiego, Lecha Kaczyńskiego i Bronisława Komorowskiego. W latach 2010–2015 współpracował także z Biurem Rzecznika Praw Obywatelskich[9].
28 kwietnia 2021 został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B40 dod.-1-21)[10][11].
Wybrane publikacje[12]
- J. Kloc-Konkołowicz, Rozum praktyczny w filozofii Kanta i Fichtego. Prymat praktyczności w klasycznej myśli niemieckiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2007,
- J. Kloc-Konkołowicz, D. Pilas (red.), Godność ludzka i autonomia, Wydawnictwo Wydziału Filozofii i Socjologii UW, 2012,
- J. Kloc-Konkołowicz, A. Lipszyc (red.), Język i gra: rozrachunki z Wittgensteinem, Wydawnictwo Wydziału Filozofii i Socjologii UW, 2014,
- J. Kloc-Konkołowicz, Anerkennung als Verpflichtung. Klassische Konzepte der Anerkennung und ihre Bedeutung für die aktuelle Debatte. Würzburg: Königshausen & Neumann, 2015,
- J. Kloc-Konkołowicz, Das Prinzip der Gegenseitigkeit und der moderne Rechtsstaat [w:] Rechtsstaatlichkeit: Kant [Hrsg. Andrzej M. Kaniowski Ewa Wyrębska, Tomasz Michałowski], str. 55–70, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2012,
- J. Kloc-Konkołowicz, Der Status des Subjekts oder die persönliche Identität – was genau wird durch das intersubjektive Verhältnis gestiftet? [w:] Subjekt und Gehirn – Mensch und Natur. (Kultur – System – Geschichte; 2) [Hrsg. C. Asmuth, P. Grüneberg], str. 153–165, Königshausen & Neumann, 2011,
- J. Kloc-Konkołowicz, Öffentlichkeit. Die nicht-begriffliche Grundlage des Politischen [w:] Was sich nicht sagen lässt. Das Nicht-Begriffliche in Wissenschaft, Kunst und Religion [Hrsg. Joachim Bromand, Guido Kreis], str. 391–407, Akademie Verlag, 2010,
- J. Kloc-Konkołowicz, Beati possidentes? Eigentum und Freiheit bei Kant und Fichte, Fichte-Studien Tom 33, str. 127–143, 2009,
- J. Kloc-Konkołowicz, Historicity of Rationality. The Notion of History in Marek Siemek’s Thought, Dialogue and Universalism, Nr 3–5, str. 227–236, 2009,
- J. Kloc-Konkołowicz, Kampf um Anerkennung als Triebkraft der gesellschaftlichen Entwicklung: Hegels Realphilosophie. Bemerkungen zur Interpretation Axel Honneths, Hegel Jahrbuch, r. 2009, str. 274–279,
Przypisy
- ↑ a b c d e f Dr hab. Jakub Jan Kloc-Konkołowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-07-18] .
- ↑ a b REJESTR SPADKOWY PL: wynik wyszukiwania, rejestry-notarialne.pl [dostęp 2022-02-25] .
- ↑ a b Dr. habil. Jakub Kloc-Konkołowicz – IfS – Institut für Sozialforschung an der Johann Wolfgang Goethe-Universität [dostęp 2021-04-20] (niem.).
- ↑ Jakub Kloc-Konkołowicz , Hegel i inni. Wstęp, „Przegląd Filozoficzno-Literacki”, 0 (1 (7)), 2004, s. 7–8, ISSN 1643-2045 [dostęp 2021-04-15] .
- ↑ Dr Kloc-Konkołowicz laureatem niemieckiej nagrody naukowej, Nauka w Polsce [dostęp 2021-04-20] .
- ↑ Polskie Towarzystwo Hegla i Marksa » Archive » Rezygnacja dr. Jakuba Kloc-Konkołowicza [dostęp 2021-04-20] .
- ↑ Wydział Filozofii: Zakłady i pracownie. [dostęp 2021-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-04)].
- ↑ Wydział Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego > Strony kierownictwa > Władze Wydziału. [dostęp 2021-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-04)].
- ↑ Aneta Kosz: Filozof, który szukał dobra wspólnego. Pożegnanie prof. Jakuba Kloc-Konkołowicza. 2021-04-28. [dostęp 2021-10-03].
- ↑ Nekrolog. nekrologi.wyborcza.pl, 2021-04-23. [dostęp 2021-10-03].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2021-10-25].
- ↑ Bibliografia UW, bibliografia.icm.edu.pl [dostęp 2021-04-20] .
Media użyte na tej stronie
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY-SA 4.0
Nagrobek Jakuba Kloca Konkołowicza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach